Ούτε σε «Μπανανία»!

Ούτε σε «Μπανανία» δε θα τολμούσαν να κάνουν τέτοιες αθλιότητες. Όμως έχοντας πάρει δικαιώματα από την στάση που τηρήθηκε, γύρισαν όχι μόνο την Ελλάδα , αλλά όλη την Ευρώπη κάτι αιώνες πίσω.

Με ένα προκλητικό άρθρο σε ελληνικά και γερμανικά, οι Financial Times Deutschland απευθύνουν πρωτοφανή «σύσταση στους ψηφοφόρους» εν όψει των εκλογών της Κυριακής. Το άρθρο που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα έχει τίτλο «Αντισταθείτε στον δημαγωγό» και καλεί τους ψηφοφόρους να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά Νέα Δημοκρατία, μια σύσταση που δηλώνουν ότι κάνουν «με βαριά καρδιά».

Η εφημερίδα απευθύνεται στους Έλληνες στο δεύτερο πρόσωπο («Αγαπητές Ελληνίδες, αγαπητοί Έλληνες») και τους καλεί να φροντίσουν «για ξεκάθαρες πολιτικές λύσεις» και να ψηφίσουν «θαρραλέα υπέρ της μεταρρυθμιστικής πορείας και όχι οργισμένα κατά της αναγκαίας και επίπονης αναδιάρθρωσης».

Σημειώνει ότι «μόνο με τα κόμματα που αποδέχονται τους όρους των διεθνών χρηματοδοτών, η χώρα σας θα μπορέσει να παραμείνει στο ευρώ» και καλεί τους Έλληνες «να αντισταθούν στην δημαγωγία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ».

«Μην εμπιστεύεστε τις υποσχέσεις τους, ότι δηλαδή είναι δυνατή η χωρίς συνέπειες καταγγελία όλων των συμφωνιών. Η χώρα σας έχει επιτέλους ανάγκη από ένα κράτος που λειτουργεί. Για την ομαλή διακυβέρνησή της συνιστούμε τη Νέα Δημοκρατία, κάτι που κάνουμε με βαριά καρδιά» αναφέρει το άρθρο, λέγοντας ότι «η Νέα Δημοκρατία άσκησε επί δεκαετίες λάθος πολιτική και είναι συνυπεύθυνη για τη σημερινή μιζέρια».

Παρόλα αυτά, συνεχίζει η εφημερίδα, «η καλύτερη επιλογή για τη χώρα σας θα ήταν μία κυβέρνηση συνασπισμού με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά και όχι τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θέλει να γυρίσει πίσω τον τροχό της ιστορίας και σας βαυκαλίζει με έναν κόσμο που είναι εκτός πραγματικότητας».

Η εφημερίδα διευκρινίζει ότι η σύσταση γίνεται «κατ’ εξαίρεση», καθώς συνηθίζεται μόνο στην περίπτωση των εκλογών για το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και γίνεται λόγος για «κοινό συμφέρον των Financial Times Deutschland και της πλειοψηφίας των Ελλήνων: η χώρα σας να παραμείνει στο ευρώ».

Να περάσουν οι επόμενοι…

Του Νίκου Ισαακίδη

Η Ισπανία δεν ήταν ο τελευταίος αδύναμος κρίκος… Μία μόλις εβδομάδα μετά την απόφαση να ζητήσει βοήθεια για τη διάσωση του τραπεζικού της συστήματος, ενώπιον αιτήματος για την προσφυγή τους στους μηχανισμούς δανειοδότησης της ΕΕ βρίσκονται η Ιταλία και η Κύπρος, με τον ευρωπαϊκό νότο να τελεί και πάλι σε κατάσταση συναγερμού.

Ελάχιστα μόνο 24ωρα κράτησε η διάθεση ικανοποίησης στους κόλπους της ευρωπαϊκής οικογένειας και η θετική ανταπόκριση των αγορών για την κίνηση στήριξης της ισπανικής οικονομίας που δεν απέφυγε τελικά ούτε κι εκείνη -παρά τα επώδυνα μέτρα που έγκαιρα έλαβε η κυβέρνηση Ραχόι- να ενταχθεί σε μνημόνιο, έστω και στην πιο ήπια εκδοχή του.

Το δεδομένο είναι πλέον ότι η τρόικα ετοιμάζει βαλίτσες για τη Μαδρίτη, κάτι που επιβεβαίωσε και ο Ισπανός επίτροπος Χοακίν Αλμούνια, ενώ μετά από μια σύντομη ανάπαυλα τα ισπανικά επιτόκια δανεισμού πραγματοποίησαν ξανά άλματα… Εκτινάχθηκαν στο 6,8%, το υψηλότερο επίπεδο από την ίδρυση της ευρωζώνης και την ίδια ώρα ο οίκος αξιολόγησης Fitch υποβάθμισε 18 ισπανικές τράπεζες!

Ο κίνδυνος ενός ντόμινο καταρρεύσεων χωρών – μελών, που θεωρητικά ανήκουν στο club των ισχυρών, είναι ένα ορατό ενδεχόμενο που προβάλλει απειλητικά για το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομίας και το οποίο φοβικά μεν αλλά με κάθε τρόπο δε, προσπαθούν να αποτρέψουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες. Σε διαφορετική περίπτωση, όπως οι πάντες αντιλαμβάνονται, η ευρωζώνη θα διαλυθεί με ανυπολόγιστες συνέπειες παγκοσμίων διαστάσεων…

Η Ιταλία στο στόχαστρο
Ασφυκτικό πρέσινγκ από κερδοσκοπικά κέντρα δέχεται τις τελευταίες ημέρες η γειτονική Ιταλία, ένα γεγονός που έχει φουντώσει τη φημολογία για μια πιθανή ένταξη της χώρας σε καθεστώς επιτήρησης.

Το κόστος δανεισμού στη δημοπρασία ετήσιων εντόκων γραμματίων ανήλθε στο υψηλό εξαμήνου του 3,97% από 2,34% που ήταν στην αντίστοιχη έκδοση του προηγούμενου μήνα, με τη Ρώμη να αντλεί ποσό ύψους 6,5 δις ευρώ και το συντελεστή κάλυψης της έκδοσης να διαμορφώνεται σε 1,7%, ελαφρώς χαμηλότερα από το Μάιο. Πάντως την Τετάρτη, το χρηματιστήριο του Μιλάνο κατέγραφε σημαντικές απώλειες, με το ιταλικό spread, να ξεπερνά το 6%.

Επίσης, το ιταλικό Υπουργείο Οικονομικών προχώρησε σε δημοπρασία τριετών ομολόγων και σε άλλες δύο πιο μακροπρόθεσμες εκδόσεις, που είχαν στόχο την άντληση ποσού έως 4,5 δις. ευρώ.

Το μεγάλο αγκάθι για την Ιταλία ανιχνεύεται στο δημόσιο χρέος που φτάνει το δυσθεώρητο ποσό του 1,9 τρις ευρώ και ισοδυναμεί με το τρίτο υψηλότερο χρέος ανεπτυγμένης χώρας μετά την Ελλάδα και την Ιαπωνία… Σε σαφώς καλύτερη κατάσταση βρίσκεται το έλλειμα το οποίο υπολογίζεται στο 3,9% του ΑΕΠ, ενώ και το τραπεζικό σύστημα της χώρας αντιμετωπίζει λιγότερα προβλήματα απ’ ότι το αντίστοιχο της Ισπανίας.

Μόντι:Καθησυχάζει και καλεί σε ενότητα
Κατηγορηματικός και απόλυτος, ξεκαθαρίζοντας ότι «η Ιταλία δεν έχει ανάγκη από ένα πρόγραμμα διάσωσης» εμφανίστηκε ευθύς εξαρχής με δηλώσεις του ο πρωθυπουργός Μάριο Μόντι.

«Ακόμη και στο μέλλον, δε θα προκύψει ανάγκη για βοήθεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας», προέβλεψε καθησυχαστικά.

Γνωρίζοντας ότι η ψυχραιμία και η αποφυγή του πανικού είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο σε τέτοιες περιστάσεις, ο Μόντι θέλησε να λειτουργήσει πυροσβεστικά και να μην μετακυλήσει την ανησυχία που είναι διάχυτη στην ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα και στους Ιταλούς πολίτες.

Δεύτερη πολιτική πράξη του τεχνοκράτη πρωθυπουργού ήταν να απευθυνθεί στα πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς τους και να ζητήσει τη στήριξη της κυβέρνησης αλλά και τη σύμπνοια μεταξύ όλων των δυνάμεων της χώρας. «Πρέπει να δοθεί μια εικόνα ενότητας στο εξωτερικό», ήταν το μήνυμα που έστειλε, μετά την πυροδότηση των σεναρίων ότι το επόμενο θύμα της κρίσης θα είναι η Ιταλία.

Τέλος, φρόντισε να δημοσιοποιήσει την έντονη ενόχλησή του για τις αναφορές της Αυστριακής υπουργού Οικονομικών Μαρία Φέκτερ, η οποία άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο η Ρώμη να χρειαστεί να στραφεί στους μηχανισμούς στήριξης, δηλώνοντας ότι «είναι εντελώς ανάρμοστο μία υπουργός Οικονομικών ευρωπαϊκής χώρας να σχολιάζει την κατάσταση ενός άλλου κράτους-μέλους».

Συγκρατημένα αισιόδοξοι Ρεν–Σόιμπλε
«Η Ιταλία έχει σημαντικές ανισορροπίες, αλλά η χώρα πρόκειται να τις διορθώσει και λαμβάνει ισχυρά μέτρα. Υποστηρίζουμε την Ιταλία και από εκεί και πέρα δε θέλω να κάνω εικασίες», σημείωσε έπειτα από ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν.

Βέβαιος ότι «η Ιταλία δε θα κινδυνέψει», αρκεί ωστόσο να εφαρμόσει το πρόγραμμα λιτότητας που έχει εισηγηθεί η κυβέρνηση Μόντι, δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Με το ένα πόδι στο μηχανισμό η Κύπρος
Μπορεί ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου να διέψευσε τις πληροφορίες ότι η Κύπρος προσφεύγει στο μηχανισμό στήριξης, από την άλλη όμως ο υπουργός Οικονομικών, Βάσος Σαρλής, με μεγαλύτερη ευθύτητα παραδεχόταν ότι «η χώρα εξετάζει την προσφυγή της και ο μηχανισμός που πιθανόν θα καταφύγει, δε θα αφορά μόνο τις τράπεζες, αλλά και την κάλυψη των μελλοντικών δημοσιονομικών αναγκών».

«Δεν είναι κακό, ούτε ντροπή», ανέφερε σε νεότερες δηλώσεις του για το ίδιο θέμα ο κ. Σιαρλής, εξηγώντας ότι η Κύπρος θα πρέπει να χειριστεί την υπόθεση, όπως η Iσπανία, «ώστε να αποφύγουμε αυστηρούς όρους».

Οι δυνατότητες δανειοδότησης διερευνόνται πάντως και προς εναλλακτικές κατευθύνσεις, «εξετάζονται κι άλλες επιλογές όπως κάποιο δάνειο από τρίτες χώρες», έκανε γνωστό ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, Πανίκος Δημητριάδης.

Οι αποφάσεις θα ληφθούν μέχρι τις 30 Ιουνίου, με τον οίκο Moody’ s να στέλνει ήδη μια επιπλέον προειδοποίηση, υποβαθμίζοντας δυο κυπριακές τράπεζες, την Κύπρου και την Ελληνική.

Μίνι Σύνοδος Κορυφής στις 22 στη Ρώμη
Με σκοπό να φρενάρουν την αβεβαιότητα που έχει επικρατήσει σχετικά με την τύχη του ευρώ και να ανακόψουν τις επιθέσεις που δέχονται οι χώρες του Νότου από τις αγορές, οι αρχηγοί της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας θα συναντηθούν την προσεχή Παρασκευή 22 Ιουνίου στη Ρώμη, στο πλαίσιο μιας μίνι Συνόδου Κορυφής που είχαν συμφωνήσει προ περίπου δεκαπέντε ημερών.

Τα αποτελέσματα της εν λόγω συνάντησης, αναμένεται σε μεγάλο βαθμό να αποτελέσουν τον προάγγελο για την επιτυχία ή αποτυχία της τακτικής εαρινής Συνόδου, μια εβδομάδα μετά στις Βρυξέλλες, που και αυτή τη φορά χαρακτηρίζεται καθοριστική σημασίας για τη διατήρηση της ακεραιότητας της ευρωζώνης.

Μεσογειακή συμμαχία έναντι της γερμανικής δικτατορίας

*Συνέντευξη στον Βασίλη Νέδο

Η ελληνική κρίση, παρούσα παγκοσμίως, έχει ενεργοποιήσει Ευρωπαίους διανοουμένους που προβληματίζονται για το μέλλον και τις προοπτικές της Ε. Ε., όπως τουλάχιστον αυτές προδιαγράφονται τα τελευταία δύο χρόνια. Ενας από αυτούς είναι και ο Ιταλός ειδικός των κλασικών γραμμάτων κ. Λουτσιάνο Κάνφορα. Ο καθηγητής από το Μπάρι θα βρεθεί στις 20 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, όπου σε μια εκδήλωση η οποία πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Χέρμαν βαν Ρομπέι θα μιλήσει για την ανάγκη υπεράσπισης της χειμαζόμενης Ελλάδας. Την επόμενη μέρα ο κ. Κάνφορα θα φθάσει και στην Αθήνα, όπου θα συμμετάσχει σε διεθνές συνέδριο. Θεωρεί καθήκον του να υπερασπιστεί την Ελλάδα από αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως δυσλειτουργία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δηλαδή, να υπάρχει κεντρική τράπεζα δίχως να έχουν δημιουργηθεί, νωρίτερα, ομοσπονδιακές δομές. Για τον Κάνφορα μόνη λύση για τις χώρες της Μεσογείου είναι η αποχώρηση από το ενιαίο νόμισμα, το οποίο ο ίδιος περιγράφει, λίγο πολύ, ως «γερμανική δικτατορία».

– Επισκέπτεσθε την Ελλάδα σε μια συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για τη χώρα. Στον δημόσιο διάλογο κυριαρχεί η συζήτηση για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας που, εν ολίγοις, συμπυκνώνεται στο δίλημμα μεταξύ της λήψης των μέτρων του Μνημονίου ή της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της εξόδου από την Ευρωζώνη. Θεωρείτε ότι η Ελλάδα οδεύει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι;
Κατά την άποψή μου το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ολες οι δυσλειτουργίες που εμφανίζονται σήμερα έχουν τις ρίζες τους στον τρόπου που εξ αρχής σχεδιάστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Σε αυτό ενυπάρχει μια θεμελιώδης τρέλα η οποία συνίσταται στο εξής γεγονός: έχει υιοθετηθεί ένα ενιαίο νόμισμα, έχουν θεσμοθετηθεί αυστηροί κανόνες για τη διατήρηση της αξίας του, δίχως παράλληλα να έχει δημιουργηθεί ένα ομοσπονδιακό κράτος. Με βάση αυτό το δεδομένο, είναι απολύτως αναμενόμενο η πραγματική και ουσιαστική διακυβέρνηση της Ε. Ε. να πέφτει στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που πρακτικά συνιστά τη μόνη ενιαία ευρωπαϊκή δομή.

– Ολη αυτή η κρίση έχει αναδείξει και άλλα ερωτήματα, υπαρξιακού χαρακτήρα. Αν, ας πούμε, ανήκει η Ελλάδα στην Ευρώπη…
Επανέρχομαι σε εκείνο που έλεγα και απαντά σε αυτό που με ρωτάτε. Οι τραπεζίτες έχουν τώρα όλη την εξουσία και έχουν το δικαίωμα να υπαγορεύσουν οι ίδιοι ποια χώρα «ανήκει στην Ευρώπη» και ποια όχι! Η Ελλάδα είναι ο στόχος αυτής της συγκαλυμμένης δικτατορίας… Και είναι πολύ απλό να αντιληφθεί κάποιος γιατί συμβαίνει αυτό. Με μια επιστροφή στη «δραχμή» τα ελληνικά προϊόντα θα ανακτούσαν την «ανταγωνιστικότητά» τους στην αγορά και ο τουρισμός θα επανερχόταν στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από το ευρώ: θα γινόταν ξανά η μεγαλύτερη πηγή εσόδων για την Ελλάδα. Το παράδειγμα των Ελλήνων θα μπορούσαν να μιμηθούν η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία. Από τη στιγμή που όλες αυτές οι χώρες θα αποφάσιζαν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, θα αντιμετώπιζαν οριστικά και τη γερμανική δικτατορία που έχει επιβληθεί στη Μεσογειακή Ευρώπη.

– Εχετε αναφερθεί στην ανισότητα μεταξύ του ευρωπαϊκού κοινοβουλευτισμού και των αγορών. Τα κοινοβουλευτικά συστήματα, το περιβόητο μεταπολεμικό κοινωνικό κράτος της Ευρώπης, έχουν κάποια ελπίδα να αντέξουν την πίεση που υφίστανται;
Το κοινωνικό κράτος, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρίσκεται πλέον σε κίνδυνο. Η λιτότητα, την οποία απαιτούν όσοι τάσσονται υπέρ της παθιασμένης και απάνθρωπης υπεράσπισης του ενιαίου νομίσματος, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη διατήρηση της ύπαρξης του κοινωνικού κράτους. Την ίδια στιγμή γίνεται και μια άλλη συζήτηση. Λένε κάποιοι ότι «η Ευρώπη απαιτεί» από κάθε εταίρο να μειώσει το συντομότερο δυνατόν το «δημόσιο χρέος». Ξεχνούν, όμως, πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το ΑΕΠ της κάθε χώρας θα αυξάνεται. Και για να γίνει αυτό, με τη σειρά του, είναι αναγκαίο η βιομηχανία να μπορεί να χρηματοδοτηθεί σε αποδεκτά επιτόκια δίχως, παράλληλα, να «ποινικοποιούνται» οι μισθοί.

– Ο Θουκυδίδης στον διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων μιλάει για την «έκλυτη από τη φύση της ελπίδα». Οι ιστορικές συγκρίσεις είναι βεβαίως καλό να αποφεύγονται. Αλλά μήπως η ελπίδα των Ελλήνων για την έξοδο από την κρίση μοιάζει με εκείνη των Μηλίων πριν αππό την ολοκληρωτική καταστροφή;
Πιστεύω ότι η σύγκριση είναι θεμιτή. Και εγώ επίσης θεωρώ ότι η ελπίδα είναι ένα όπλο αδύναμο, αν όχι άχρηστο από μόνο του. Πρακτικά, αυτό που καθίσταται απαραίτητο για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι να προωθήσει μια μεσογειακή συμμαχία, μια κοινή γραμμή, ικανή να αντιπαρατεθεί στην οικονομική κυριαρχία της Βόρειας Ευρώπης. Πιστεύω ότι η σημερινή Γαλλία θα μπορούσε να επιδείξει περισσότερη ευαισθησία, αν βρισκόταν απέναντι σε μια τέτοια προοπτική (ενός μεσογειακού μετώπου).

Ποιος είναι
Ο Λουτσιάνο Κάνφορα, ένας από τους σημαντικότερους ελληνιστές της εποχής μας και ιδιαίτερα γνωστός για τις μελέτες του για τη δημοκρατία στην αρχαιότητα, αλλά και με εξειδικευμένη ερευνητική δραστηριότητα στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία, γεννήθηκε στο Μπάρι το 1942. Σήμερα είναι καθηγητής Λατινικής και Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι και επιστημονικός διευθυντής στην Ανώτατη Σχολή Ιστορικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σαν Μαρίνο. Από το 1975 διευθύνει το ιστορικό περιοδικό Quadernidi Storia. Εχει δημοσιεύσει μέχρι στιγμής 71 βιβλία, εννέα εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.

*Καθημερινή της Κυριακής, 3/6/12