Πολιτική ανασκόπηση 2017

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΚΛΟΥΜΠΕΡΗ

http://www.efsyn.gr/arthro/mia-idiaiteri-mnimoniaki-hronia

Μπορεί τη χρονιά που φεύγει στο πολιτικό ημερολόγιο να μην περιλαμβάνονταν ούτε εκλογές ούτε δημοψήφισμα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το 2017 δεν ήταν ένα έτος με μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον και σημαντικά πολιτικά γεγονότα. Και φέτος την πολιτική ζωή της χώρας απασχόλησαν μαραθώνιοι διαβουλεύσεων με τους δανειστές, σκληρές αντιπαραθέσεις της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση εντός και εκτός Βουλής, μικρά και μεγαλύτερα σκάνδαλα, αποκαλύψεις, επισκέψεις ηγετών, συνέδρια κομμάτων και εκλογές για την ανάδειξη των επικεφαλής τους. Η «Εφ.Συν.» έψαξε στο αρχείο του 2017 και σας παρουσιάζει τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές του πολιτικού έτους που αποχαιρετάμε…

Ιανουάριος

– Η χρονιά ξεκίνησε με ένα σκάνδαλο μεγατόνων. Αφορούσε τον πολυεθνικό κολοσσό στο χώρου του φαρμάκου Novartis, για τη δράση της οποίας στη χώρα μας ο οικονομικός εισαγγελέας διέταξε νέα έρευνα, ζητώντας να ανοίξουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί ανώτερων στελεχών της εταιρείας σε βάθος δεκαετίας, ώστε να διαπιστωθεί αν έχουν τελεστεί τα οικονομικά εγκλήματα της φοροδιαφυγής ή του ξεπλύματος.

– Με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ κι ενώ η συζήτηση με τους δανειστές βρισκόταν σε εξέλιξη, ο πρωθυπουργός με αποκλειστική του συνέντευξη στην «Εφ.Συν.» δήλωνε ότι δεν πρόκειται να δεχτεί ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα.

– Κόλαφος για την οικογένεια Μητσοτάκη και ειδικά για τον αρχηγό της Ν.Δ. αποδεικνύεται το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτό, η οικογένεια Μητσοτάκη είχε λάβει από την Παγκρήτια Συνεταιριστική Τράπεζα Κρήτης προκλητικές δανειοδοτήσεις ύψους πάνω από 2,5 εκατομμύρια ευρώ που αφορούσαν την εφημερίδα «Κήρυκας Χανίων», χωρίς επί 11 χρόνια να έχει αποδοθεί ούτε ένα ευρώ.

Φεβρουάριος

– Πανελλήνιο σοκ προκάλεσε η συνταρακτική αποκάλυψη της «Εφ.Συν.» από συναυλία που διοργάνωσε η Χρυσή Αυγή τον Ιανουάριο του 2005, η οποία δεν ήταν παρά ένα τελετουργικό εξύμνησης της ναζιστικής Γερμανίας. Περιλάμβανε, ανάμεσα σε άλλα, την κατοχική σημαία της Βέρμαχτ με τη σβάστικα, σημαίες των SS, χιτλερικά συνθήματα, συνθήματα εξόντωσης των Εβραίων και τον ύμνο της Γερμανίας του Χίτλερ «Deutschland über alles» («Η Γερμανία υπεράνω όλων»). Στη χρυσαυγίτικη φιέστα εξύμνησης των Γερμανών κατακτητών μετείχε σύσσωμος ο ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης, με προεξάρχοντες τους Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Παναγιώταρο, Γερμενή, Ματθαιόπουλο, Μάστορα και άλλα στελέχη.

– Μια πρόταση του Νίκου Φίλη για άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο του Κέντρου, και ειδικότερα στο ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, τάραξε τα νερά στο πολιτικό σκηνικό. Με συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» ο βουλευτής και τέως υπουργός Παιδείας υπογράμμισε με νόημα: «Δεν μπορεί να πασχίζει ο Τσίπρας να δώσει σάρκα και οστά σε αυτή τη συνεργασία στο ευρωπαϊκό επίπεδο και στην Ελλάδα να μην κάνουμε τίποτα». Κλειστή κράτησε την πόρτα το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη.

Μάρτιος

– Εσωκομματικούς τριγμούς επιφέρουν στη Ν.Δ. οι δηλώσεις του Βαγγέλη Μεϊμαράκη ότι «αν δεν ψηφίσεις νέα μέτρα εκ του ασφαλούς, είσαι τζάμπα μάγκας». Η αιχμή απευθυνόταν σαφέστατα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και αναδείκνυε τις προβληματικές –εκείνη την περίοδο– σχέσεις της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την καραμανλική πτέρυγα.

– Τέλος στην πολύκροτη υπόθεση των ανταλλαγών μεταξύ της Μονής Βατοπεδίου και του ελληνικού Δημοσίου έδωσε το δικαστήριο για το θέμα που είχε γίνει ευρέως γνωστό ως σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Η απόφαση χαρακτηρίστηκε σολομώντεια, καθώς ναι μεν απάλλαξε του κατηγορουμένους, στην ουσία όμως δέχτηκε ότι η κυριότητα της λίμνης Βιστονίδας και των παράκτιων περιοχών ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο. Δικαιωμένοι δήλωσαν οι Κ. Καραμανλής, Θ. Ρουσόπουλος και Γ. Βουλγαράκης, πυρά εξαπέλυσαν το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ και το Ποτάμι, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε αρχικώς τη σιωπή.

Απρίλιος

– Ελλάδα και δανειστές, έπειτα από εξαντλητικές διαβουλεύσεις, κατέληξαν –στο Γιούρογκρουπ της Μάλτας– σε συμφωνία στα βασικά σημεία της δεύτερης αξιολόγησης και μεταξύ άλλων στα πλέον ακανθώδη ζητήματα που σχετίζονται με τα εργασιακά και τις συντάξεις. Η συμφωνία κινήθηκε στη λογική των μέτρων και αντίμετρων που σημαίνει ότι για κάθε επιβαρυντικό μέτρο για το 2019 (μείωση συντάξεων) και 2020 (μείωση του αφορολόγητου) θα ετίθετο σε εφαρμογή και ένα ανακουφιστικό που θα εξισορροπούσε την κατάσταση.

– «Κεφάλια» πήρε η Φώφη Γεννηματά, η οποία σε μια επίδειξη εσωκομματικής πυγμής λόγω αμφισβήτησης που δέχτηκε από την αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου του κόμματος, την κατάργηση όλων των οργάνων και το ξήλωμα του γραμματέα Στ. Ξεκαλάκη. Για αντιδημοκρατικές αποφάσεις την κατηγόρησε το δίδυμο Ανδρουλάκη – Ξεκαλάκη.

Μάιος

– Στην αγωνία και την αβεβαιότητα βυθίστηκαν χιλιάδες συμβασιούχοι στις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων εξαιτίας μιας απόφασης που άφησε να διαρρεύσει το Ελεγκτικό Συνέδριο, σύμφωνα με την οποία οι παρατάσεις των συμβάσεών τους είναι αντισυνταγματικές. Το ζήτημα προκάλεσε έντονη πολιτική αντιπαράθεση, με την κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί οριστικά με νόμο και τα δεδουλευμένα θα καταβληθούν κανονικά, ενώ από την πλευρά της η Ν.Δ. έκανε λόγο για «παράγκες» διορισμών.

– Παρ’ ολίγον τραγωδία με θύμα τον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, στα χέρια του οποίου εξερράγη φάκελος-βόμβα την ώρα που βρισκόταν στο θωρακισμένο αυτοκίνητό του. Ο τραυματίας πρώην πρωθυπουργός μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Την τρομοκρατική επίθεση που παρέπεμπε στη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» καταδίκασε σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος.

– Σε ηλικία 99 χρόνων έφυγε από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Επί 58 χρόνια ήταν ενεργά παρών στην πολιτική ζωή του τόπου, μετρώντας πολλούς εχθρούς και πολλούς φίλους. Πρωταγωνίστησε σε όλες τις μεγάλες –θετικές και αρνητικές– εξελίξεις, όπως τον Ιούλιο του 1965. Εγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο 1990-1993 και τον αποκάλεσαν «δεξιοτέχνη των ελιγμών» εξαιτίας της ικανότητάς του να ελίσσεται και να επιβιώνει στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Ιούνιος

– Χαμόγελα στην Αθήνα από την υιοθέτηση από το Γιούρογκρουπ της γαλλικής πρότασης για την Ελλάδα για ρήτρα ανάπτυξης και περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή του χρέους. Επιπρόσθετα, συμφωνήθηκε αναπτυξιακό πακέτο για την Ελλάδα και η ίδρυση ελληνικής αναπτυξιακής τράπεζας, ενώ αποδεσμεύθηκε η δόση ύψους 8,5 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 1,6 δισ. ευρώ κατευθύνθηκαν για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες. Μερικές ημέρες αργότερα, ο πρωθυπουργός διαμήνυε στους δανειστές ότι η κυβέρνησή του προτιμά την καθαρή έξοδο από το Μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018 χωρίς νέο πρόγραμμα και πιστωτική γραμμή στήριξης.

Ιούλιος

– Η ολοκλήρωση του συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης γέννησε προσδοκίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Η Φώφη Γεννηματά ανακοίνωσε την εκλογή αρχηγού με ανοιχτή διαδικασία το φθινόπωρο και στη συνέχεια το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα.

– Το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών απέρριψε το αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής ώς τη δευτεροβάθμια δίκη της Ηριάννας και του Περικλή και οι δύο νέοι οδηγήθηκαν και πάλι στη φυλακή. Αμέτρητες δηλώσεις και υπογραφές συμπαράστασης από ανώνυμους και επώνυμους. Κυβερνητικά στελέχη υποστήριξαν ότι η απόφαση «καταγράφεται στο μαύρο βιβλίο της δημοκρατίας», με αποτέλεσμα η αντιπολίτευση να κατηγορήσει το Μαξίμου για «διχασμό» και… «τυραννία».

– Ο πόλεμος κυβέρνησης – καναλαρχών καλά κρατεί με αντικείμενο τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Η πλευρά των ιδιοκτητών που κάνει τα πάντα για να αποφύγει το τίμημα βάζει όρους και απειλεί με προσφυγές στη Δικαιοσύνη, ενώ οι Κυριακού, Βαρδινογιάννης, Κοντομηνάς και Αλαφούζος έκαναν κοινή παράσταση στο ΕΣΡ.

Αύγουστος

– Τριβές μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. προκαλεί η στάση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος επιτέθηκε στον Νίκο Βούτση που τόνισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα τύπου «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Δεν θέλησε να ρίξει λάδι στη φωτιά η κυβέρνηση, αποφεύγοντας να απαντήσει.

– Ο πύρινος εφιάλτης που ξέσπασε στη βορειοανατολική Αττική αλλά και στη Ζάκυνθο οδήγησε σε άγριο καβγά κυβέρνησης – Ν.Δ. πάνω από τις στάχτες. Ανικανότητα και ανοργανωσιά κατήγγειλε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλώντας τους αρμοδίους να παραιτηθούν. Σοβαρότητα και επίδειξη αισθήματος ευθύνης ζήτησαν από το Μαξίμου, απαντώντας στην οξεία κριτική.

Σεπτέμβριος

– Μηνύματα με διεθνείς αποδέκτες έστειλε από την Αθήνα ο νέος Γάλλος πρόεδρος Μανουέλ Μακρόν. Μίλησε για το όραμά του για τη «νέα Ευρώπη» και κάλεσε το ΔΝΤ να μη βάλει νέους όρους στην Ελλάδα. Συμφωνίες για επενδύσεις στους τομείς της ενέργειας, του τουρισμού, των φαρμάκων και των νέων τεχνολογιών από τους δεκάδες Γάλλους επιχειρηματίες, που τον συνόδεψαν στο ταξίδι του.

– Σύγκρουση με στοιχεία εκβιασμού σημειώθηκε μεταξύ κυβέρνησης και της εταιρείας Eldorado Gold, που απείλησε με αποχώρηση από την Ελλάδα. Σκηνικό ρήξης καταγράφηκε και σε ό,τι αφορά την επένδυση του Ελληνικού, καθώς η επενδύτρια εταιρεία τέντωσε το σχοινί αρνούμενη να σεβαστεί τη νομιμότητα.

Οκτώβριος

– Ιστορική συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός. Θερμό κλίμα αλλά και στιγμές αμηχανίας επικράτησαν στο ραντεβού και στις κοινές δηλώσεις, με τον Ντόναλντ Τραμπ να εκφράζει εμπιστοσύνη στην Ελλάδα και να παραδέχεται δημοσίως ότι η χώρα μας χρειάζεται ελάφρυνση χρέους. Η ανακοίνωση συμφωνίας για αγορά μαχητικών αεροσκαφών ύψους 1 δισ. ευρώ επικρίθηκε από την αντιπολίτευση και μερίδα βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος.

Νοέμβριος

– Πολιτικό σεισμό προκαλούν οι αποκαλύψεις για την ύπαρξη offshore εταιρείας στον φορολογικό παράδεισο των νησιών Κέιμαν από τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι, σύζυγο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

– Η υπόθεση της πώλησης πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία και οι πλειστηριασμοί ακινήτων είναι δύο ζητήματα που φέρνουν τον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. σε πολύ δύσκολη θέση. Διαρκή πυρά από σύσσωμη την αντιπολίτευση.

– Η Φώφη Γεννηματά εκλέγεται επικεφαλής του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς που πρόκειται να ονομαστεί Κίνημα Αλλαγής. Στην ψηφοφορία συμμετείχαν περισσότεροι από 200 χιλιάδες πολίτες.

Δεκέμβριος

– Σημαντική ανάσα λαμβάνουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια πολίτες-δικαιούχοι του κοινωνικού μερίσματος που διένειμε δεύτερη φορά η κυβέρνηση λόγω της υπεραπόδοσης του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο πλαίσιο της άσκησης κοινωνικής πολιτικής και επούλωσης των πληγών που επιφέρει η εφαρμογή του Μνημονίου, η κυβέρνηση χορήγησε σε νέους έως 24 ετών που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ επίδομα νεανικής αλληλεγγύης ύψους 400 ευρώ.

– Απρόοπτα, ανοιχτές διαφωνίες και λιγότερες συμφωνίες, καθώς και στιγμές στα όρια της διπλωματικής παρεξήγησης περιλάμβανε η επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν σε Αθήνα και Θράκη. Δικαίως χαρακτηρίζεται ιστορική, αφού η τελευταία επίσημη επίσκεψη Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα είχε πραγματοποιηθεί πριν από 65 χρόνια από τον Τζελάλ Μπαγιάρ.

– Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα υπερψηφίστηκε από τη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2018. Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, πρόκειται για τον τελευταίο μνημονιακό προϋπολογισμό, αφού η χώρα βγαίνει οριστικά από την επιτροπεία το προσεχές καλοκαίρι. Στον αντίποδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί αμφισβήτησαν το κυβερνητικό αφήγημα, υποστηρίζοντας ότι η μόνη έξοδος για το νέο έτος θα είναι αυτή της κυβέρνησης από την εξουσία…

Ενας προφητικός λόγος για την Ευρώπη

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επικριθεί ποικιλοτρόπως από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τον έχουν αποκαλέσει δημαγωγό, λαϊκιστή, λαοπλάνο, καιροσκόπο και πολλά άλλα…

Ελάχιστοι ωστόσο μπορούν να αμφισβητήσουν ότι ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης, μια εμβληματική προσωπικότητα και ένας διορατικός πολιτικός.

Πρωτοπόρος στη σκέψη και στις πολιτικές του επιλογές, άφησε πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη προς μελέτη και αξιοποίηση τόσο για τους υποστηρικτές όσο και τους αμφισβητίες του.

Βασικό του προτέρημα ήταν ότι έβλεπε μπροστά από την εποχή του. Είχε το αισθητήριο να «διαβάζει» τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στο ελληνικό και διεθνές γίγνεσθαι, ανοίγοντας δρόμους και χαράζοντας μακροπρόθεσμα σχέδια για τη χώρα και τους πολίτες.

Είχε μυαλό στρατηγού και βούληση πολεμιστή, υποστηρίζουν όσοι τον έζησαν από κοντά, αρετές τις οποίες συνήθως συνδύαζε με αρμονία, επιτυγχάνοντας σημαντικά αποτελέσματα για τον λαό και τον τόπο.

Προφανώς, δεν δικαιώθηκε σε όλα και -εφόσον άσκησε εξουσία ως πρωθυπουργός για αρκετά χρόνια- μπορεί κανείς να του καταλογίσει μερίδιο ευθύνης για προβλήματα που μας ταλαιπωρούν μέχρι τις μέρες μας.

Λένε ότι η Ιστορία κρίνει τους πάντες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ειδικά για τους πολιτικούς, εκτός από το έργο τους, κληρονομιά για τις μετέπειτα γενιές αποτελούν οι ομιλίες τους. Είναι τα «ντοκουμέντα» εκείνα από τα οποία αξιολογείται το μεγαλείο ή η μετριότητα του κάθε πολιτικού προσώπου. Scripta manent, κατά τους Λατίνους.

Αν και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ προτιμούσε να μιλά από στήθους, μισώντας τα προκατασκευασμένα κείμενα των λογογράφων, διατηρείται ώς σήμερα πλούσιο υλικό από δημόσιες παρεμβάσεις του.

Ενα τέτοιο κείμενο, σχεδόν προφητικό και εντυπωσιακά επίκαιρο, παρά το ότι χρονολογείται το 1992, είναι η ομιλία του στη Βουλή (28 Ιουλίου) με θέμα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Με αφορμή τη συμπλήρωση -αυτές τις ημέρες- 25 ετών από την υπογραφή της ιστορικής αυτής συνθήκης για την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η «Εφ.Συν.» αναζήτησε και παρουσιάζει τον λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο εξηγούσε τις προκλήσεις, τις αβεβαιότητες και τους κινδύνους που εγκυμονεί το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης.

Με μεγάλη ακρίβεια και διορατικότητα προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι η Γερμανία θα επιχειρήσει να ράψει το ευρωπαϊκό κοστούμι στα δικά της μέτρα και σταθμά, η σύγκρουση Βορρά-Νότου θα είναι σκληρή όσο απουσιάζει η ουσιαστική πολιτική σύγκλιση στην Ε.Ε. και οι χώρες του Νότου θα πρέπει να συνεργαστούν για να γλιτώσουν μια αδιέξοδη πορεία.

Επίσης, εκτιμούσε ότι οι δείκτες-στόχοι της ΟΝΕ συνιστούν το όραμα ενός «Ευρωπαίου τραπεζίτη» και κατά κύριο λόγο εκφράζουν τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά, σημείωνε πως η Ελλάδα είναι ένα «αναπόσπαστο τμήμα» της «νέας Ευρώπης» που γεννιέται και στην ευρωπαϊκή πρόκληση δεν χωρά παρά μόνο μια σθεναρή και θετική απάντηση, «ναι, θα συμμετάσχουμε ενεργά και ισότιμα».

Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτελούσε ένα «εισιτήριο» σε έναν «δύσκολο και άνισο αγώνα», αφού εξέφραζε «σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου Βορρά».

Πίστευε όμως ακράδαντα ότι το «κλειδί» για τη δικαίωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και μιας πραγματικά ομόσπονδης Ευρώπης το κρατούν στα χέρια τους τα προοδευτικά κόμματα, τα οποία με ευρύτατες κοινωνικές συναινέσεις θα είναι ικανά να μετατρέψουν το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης σε «χειροπιαστή πραγματικότητα».

Τα υπόλοιπα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ομιλίας στη Βουλή, προσαρμοσμένο όμως σε δομή γραπτού λόγου, με τη φροντίδα του Κώστα Λαλιώτη, επί σειρά ετών στενού συνεργάτη του Ανδρέα.

Οι όποιες προσθήκες υπήρχαν στο αρχικό κείμενο δεν αλλάζουν το περιεχόμενό του, απλώς είχαν περικοπεί από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου για να δώσει έμφαση στον προφορικό λόγο, κυρίως όμως για να συντομεύσει τον χρόνο της ομιλίας του.

● «Παραμένει πάντα το ερώτημα εάν πορευόμαστε προς μία “ευρωπαϊκή Γερμανία” ή προς μία “γερμανική Ευρώπη”. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα.

»Πρόσφατα η Γερμανία αύξησε το επιτόκιο, την ώρα που όλοι στην Ευρώπη και στην Αμερική ζητούσαν να μην το κάνουν, διότι η πορεία προς την ύφεση είναι σαφής. Και όμως το έκαναν. Εύλογα διερωτάται κανείς σε ποιο μέτρο μπορεί να στηρίζεται η Ευρώπη στη γερμανική αλληλεγγύη».

● «Στο πλαίσιο της ΕΟΚ σοβεί πάντα η σύγκρουση Βορρά και Νότου. Και αυτό γιατί η ενιαία αγορά, όταν απουσιάζει κάθε άλλη ουσιαστική πολιτική σύγκλισης και συνοχής πολύ υψηλότερου επιπέδου, οξύνει τις αντιθέσεις.

»Εάν δεν υπάρξουν κάποια ουσιαστικά μέτρα, κάποιες αποτελεσματικές παρεμβάσεις θα μεγαλώσουν οι αποστάσεις και οι αποκλίσεις ανάπτυξης ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές περιφέρειες».

● «Το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει την κύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Εχουμε χρέος να περιγράψουμε και να προβάλουμε ορισμένες κρίσιμες πτυχές της. Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να πει στον λαό μόνο τα αναμενόμενα οφέλη, ούτε να ωραιοποιήσει την εικόνα. Αντίθετα πρέπει να τονίσει με ειλικρίνεια το κόστος αυτής της προσαρμογής».

● «Για μένα είναι σαφέστατο. Σημαίνουν ότι ήδη προβλέπονται, έστω και αν δεν ομολογούνται, δύο ταχύτητες στην Ενωμένη Ευρώπη. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το τεράστιο κοινωνικό κόστος και τις εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις τις οποίες θα αντιμετωπίζουμε σε αυτή την πορεία, τουλάχιστον για τις χώρες του Νότου».

● «Η απάντηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ναι στη συνεχιζόμενη μονόπλευρη λιτότητα. Ναι στη βίαιη ταξική επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, ναι, τελικά, στην αποτυχία. Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ είναι όχι.

»Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, που θα οδηγήσουν στην προσέγγιση των ονομαστικών στόχων του Μάαστριχτ, με δίκαιη επιμέτρηση του κόστους της προσαρμογής. Δρόμοι, που οδηγούν ακόμα και στην επίτευξη των στόχων, εφόσον όμως πληρωθούν ορισμένες προϋποθέσεις. Κάτι τέτοιο απαιτεί συνεχιζόμενη διεκδίκηση στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

»Απαιτεί, επίσης, μια άλλη οικονομική πολιτική, διότι για τη Νέα Δημοκρατία, η ΕΟΚ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο ΟΟΣΑ αποτελούν το άλλοθι για να συνεχίζει τη δική της αντιφατική, μυωπική πολιτική».

● «Εδώ, ήθελα να φέρω ένα παράδειγμα: Οταν υπάρχει ενοποίηση του νομίσματος σε πέρα από μία χώρα, σε δύο, σε τρεις, σε πέντε χώρες, αυτό λειτουργεί κατά τρόπο αρνητικό για όλες τις καθυστερημένες ή ασθενέστερες χώρες ή περιοχές. Θα δώσω το απλό παράδειγμα των δύο Γερμανιών.

»Μόλις έγινε το ενιαίο νόμισμα, εμφανίστηκαν αμέσως τα τραγικά προβλήματα της Ανατολικής Γερμανίας. Η Δυτική Γερμανία αναγκάζεται, τώρα, να κάνει μεταφορές πόρων, πραγματικά αστρονομικών διαστάσεων, στην τέως Ανατολική Γερμανία, γιατί έχει την ευθύνη και μπορεί να ασκήσει δημοσιονομική πολιτική».

● «Είναι απαραίτητο και κλειδί να ολοκληρωθεί ο ομοσπονδιακός χαρακτήρας της Ευρώπης, έτσι ώστε η ευθύνη να είναι εκεί όπου υπάρχουν τα μέσα. Τα μέσα θα τα έχουν οι Βρυξέλλες μετά την Ενωση.

»Δεν θα τα έχουν τα κράτη-μέλη. Και εκεί υπάρχει η ευθύνη, η οποία βεβαίως πρέπει και να ελέγχεται δημοκρατικά. Μόνο με μια πολιτική ένωση θα αναλυθούν και θα αναληφθούν αυτές οι ευθύνες».

● «Δεν αρκεί η ενιαία αγορά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, για να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τις προκλήσεις του μέλλοντος. Απαιτείται η διαμόρφωση μιας αναπτυξιακής ευρωπαϊκής πολιτικής».

● «Το πεδίο της δράσης ανάμεσα στις συντηρητικές και τις προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μεταφέρεται τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε μεγάλο βαθμό στο ευρωπαϊκό επίπεδο».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΛΟΥΜΠΕΡΗΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Το φαινόμενο Μπέου και τα “ζήτω” του βολιώτη*

Ο Δήμος Βόλου έχει πληθυσμό 144.449 κατοίκους (μαζί με τα χωριά – πρώην Δήμους). Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές λιγότερο από το ένα τέταρτο των κατοίκων επέλεξε για δήμαρχο τον Μπέο, ένα άτομο που από τα τέλη του 1990 βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα, δικαίως ή αδίκως, αποκλειστικά για ποδοσφαιρικά σκάνδαλα, σκοτεινές συνδιαλλαγές, υποκλοπές και ποινικές υποθέσεις για παράνομο στοιχηματισμό.

Ουδείς γνωρίζει τι πραγματικά επαγγέλλεται και πως απέκτησε τη μεγάλη περιουσία του, (που αποφεύγει συστηματικά να δηλώνει στην εφορία) – πέραν των επιχειρήσεων νυχτερινών κέντρων που κατέχει. Είναι ένας άνθρωπος που του έχει απαγορευτεί (υποτίθεται) η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, αλλά, όπως γράφεται, “από πίσω” συνέχιζε για χρόνια (και πιθανώς συνεχίζει) να κινεί τα νήματα με αχυρανθρώπους δηλώνοντας “απλός φίλαθλος”. Ο άνθρωπος αυτός είναι υπόδικος για στημένα παιγνίδια και σε λίγο καιρό πρόκειται να παυθεί από τα δημαρχικά του καθήκοντα.

Ο Μπέος, όταν προσπάθησε να εξαργυρώσει τη δημοφιλία του στο Βόλο, πρώτα ως πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης και έπειτα ζητώντας την ψήφο των βολιωτών, χρησιμοποιώντας την ομάδα στο παρελθόν και την πόλη στο παρόν ως ασπίδα και προκάλυμμα για τις υποθέσεις του με τη δικαιοσύνη και τις άλλες μπίζνες του, ήταν γνωστός στο πανελλήνιο. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε. Ούτε ο βολιώτης. Οι 33.900 πολίτες τον επέλεξαν ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, γι’ αυτό που είναι. Δεν τους πλάνεψε. Ο καθένας οφείλει να παραδεχθεί πως ο Μπέος δεν υποκρίθηκε, δεν κορόιδεψε, είναι πάντα ο εαυτός του. Επομένως η ψήφος των βολιωτών ήταν συνειδητή, άρα σεβαστή. Δεν σημαίνει όμως πως είναι η σωστή. Το πρόβλημα δεν είναι αυτός, είναι ο βολιώτης. Γιατί θέλησε κάποιον σαν τον Μπέο για δήμαρχο;

Τα κύρια χαρακτηριστικά του σύγχρονου Βόλου (γιατί πάλαι ποτέ υπήρξε κοιτίδα πνεύματος, διανόησης, επίκεντρο εργατικών αγώνων) είναι τα εξής: Είναι μια πόλη που μαστίζεται από την ανεργία, μια πόλη που γοητεύτηκε από τον ναζιστικό λόγο της Χρυσής Αυγής και της έδωσε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ελλάδα. Το μόρφωμα εκλέγει από το 2012 βουλευτή στη Μαγνησία. Ένα άλλο βολιώτικο γνώρισμα είναι η παθολογική και γενικευμένη έφεση στο τσίπουρο. Δεν είμαστε αρμόδιοι να αποφανθούμε αν η καθημερινή ή έστω συχνή κατάποση τεραστίων ποσοτήτων τσίπουρου προκαλεί βλάβες, ωστόσο ο εθισμένος βολιώτης δίνει πλέον την εντύπωση αργού, παθητικού, μονίμως τσαμπουκαλεμένου και αποβλακωμένου ανθρώπου. Δεν ήταν έτσι παλιά, π.χ. πριν 20 χρόνια. Η μόνη φορά που κατέβηκε στους δρόμους ο βολιώτης για να διαδηλώσει μαζικά τα τελευταία χρόνια πιστεύοντας ότι μπήκε στο στόχαστρο δυνάμεων του σκότους, ήταν όταν η ομάδα της πόλης – που πλήρωσε τις υποθέσεις των στημένων παιγνιδιών, για τα οποία η δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι υπήρξε εμπλοκή και του Μπέου – τιμωρήθηκε από την Ουέφα. Και τι έκανε ο βολιώτης; Έκαψε την πόλη του.

33.900 τον ψήφισαν. Γιατί είναι παντελονάτος, “@@άτος”, “μάγκας”, “αρσενικός”, μη-πολιτικός, της πιάτσας, κιμπάρης και θα τους έβαζε όλους στη θέση του. Ψήφισαν τιμωρητικά. 111.000 κάτοικοι δεν τον ψήφισαν. Στηρίχτηκε υπογείως από την κυρία Ζέττα Μακρή και ανεπισήμως από τη Χρυσή Αυγή. Από κει και πέρα τον ψήφισαν αγανακτισμένοι, χωριάτες που τους έταζε ό,τι ήθελαν να ακούσουν, εγγράμματοι και αγράμματοι που ήθελαν να εκδικηθούν γενικώς και αορίστως το σύστημα, οπαδοί, αντιδραστικοί και χαβαλεδιάρηδες. Ο Μπέος εξελέγη χωρίς πρόγραμμα. Ανέλαβε τα καθήκοντά του με μια -ως επί το πλείστον- περιθωριακή και πολιτικά/τεχνοκρατικά/επιστημονικά ανεπαρκή ομάδα ομοϊδεατών του.

Όσο οι ανυπόφορα μικροαστοί, στην πλειοψηφία τους, βολιώτες πίνουν τσίπουρα και παίζουν χαρτάκι στην παραλία, εκείνος μπετονάρει το σύστημά του. Υπεράνω νόμων, μοιράζει εργολαβίες από εδώ και από κει σε φίλους, δίνει χαρτζιλίκια σε δημοσιογράφους για να τον εξυμνούν, επιτίθεται και υβρίζει συστηματικά όσους τον ελέγχουν και τον αμφισβητούν συμπεριφερόμενος ως φύλαρχος και αυτοκράτωρ. Μια από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να μετατρέψει σε πεζόδρομο το δρόμο, στον οποίο βρίσκεται το κομμωτήριο όπου εργάζεται η σύζυγός του, πλησίον του…”Κολωνακίου” της πόλης. Είπε πως θα καθάριζε τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης από παρανομίες με αυστηρή αστυνόμευση και απαγόρευση παρκαρίσματος. Το μόνο που έκανε ήταν να σκάψει τα πεζοδρόμια για να δημιουργήσει πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα και να μην μπορούν να περνούν τα καροτσάκια των Αμεα. Η εικόνα των τριπλοπαρκαρισμένων οχημάτων σήμερα στη Δημητριάδος μετά την Ιωλκού δείχνει την αποτυχία του μέτρου. Είπε πως θα μαζέψει τα αδέσποτα από το Βόλο. Η ιστορία είναι γνωστή. Πλήρωσε έναν φιλάρα του που διαθέτει κάποιες άθλιες εγκαταστάσεις στο πουθενά κι εκεί τα σκυλάκια εγκαταλείπονται στο έλεος του Θεού μέχρι να πεθάνουν βασανιστικά. Το σκουπιδαριό στην πόλη είναι άνευ προηγουμένου – εξελέγη υποσχόμενος ότι όλα αυτά που έκαναν οι προηγούμενοι (που υποτίθεται δεν μάζευαν τα σκουπίδια) θα τέλειωναν, θα έβαζε υπόγειο σύστημα κάδων, η αποκομιδή θα γινόταν πόρτα-πόρτα κλπ. Οι άλλες περιοχές δικαιοδοσίας δήμου Βόλου είναι πλήρως εγκαταλελειμμένες (πού είναι εκείνα τα προεκλογικά “θα είμαι πάντα κοντά σας, θα σας επισκέπτομαι συνέχεια, θα είμαι μόνο στο δρόμο κλπ). Στο δε πάρκο δίπλα από το Ξενία (ενυδρείο), η επιχείρηση πίσω από την οποία, όπως λέγεται, κρύβεται (και τίμησαν δεόντως οι βολιώτες το καλοκαίρι) έχει καταπατήσει δημοτικό χώρο και αμμουδιά για τις ομπρέλες και έχει σφραγιστεί για το χειμώνα με κακόγουστα, άθλιας αισθητικής ελενίτ. Το δε σκουπίδι στον εν λόγω χώρο δεν περιγράφεται. Οι παιδικές χαρές σε απαράδεκτη κατάσταση, τα έργα πνοής ανύπαρκτα. Η να αναφέρουμε τις βλάβες του βιολογικού;

Το “κόλλημα” του Μπέου είναι τα Χριστούγεννα και ξέρει πολύ καλά το λόγο. Άρτος και θεάματα για τους βολιώτες. Καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Κυριολεκτικά. Αφού λοιπόν οργάνωσε παρτάκι με το που εξελέγη κι έφερε το φίλο του το Ρέμο να τραγουδήσει για το Γηροκομείο (τα έσοδα θα δίνονταν εκεί όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, αλλά όπως γράφτηκε, ακόμα τα περιμένουν) και φέτος άφησε το μισό Βόλο ξάγρυπνο με τη συναυλία της Πάολα στο Δημοτικό Στάδιο, πέρυσι κάλεσε τους σελιέμπριτς (που λένε και στο Βόλο) Λιάγκα και Σκορδά, ενώ φέτος τον Μαρτάκη με τη Μπεκατώρου για να ανοίξουν τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του Δήμου με την σκυλάδικη-κιτς αισθητική χαμηλής υποστάθμης που εκφράζει τον ίδιο και επιβάλλει σε όλη την πόλη. Έχει γεμίσει την κεντρική λεωφόρο της πόλης με λαμπάκια – μυγοπαγίδες, έχει βάλει κάτι πρόβατα σε μια φάτνη στον Αγ.Νικόλαο και -εννοείται- έχει φωταγωγήσει και το δρόμο του κομμωτηρίου της συζύγου. Επίσης έχει σκάψει περιμετρικά των κεντρικών αρτηριών τα πεζοδρόμια και έχει φυτέψει κυκλάμινα. Τα Led φώτα στο Χριστουγεννιάτικο χωριό αισθητικής πίστας και η εκκωφαντική “μουσική” που ακούγεται από τα μεγάφωνα προκαλούν επιληψία σε όποιον εκτεθεί για ώρα. Το πόσο κοστίζει όλο αυτό το καρακιτσαριό, πόσο θα αυξηθούν τα δημοτικά τέλη, ο Μπέος αποφεύγει να το δημοσιοποιήσει. Και ο βολιώτης, ο λάρτζ, που μισοσουρωμένος τον έβγαλε δήμαρχο από κόμπλεξ κατωτερότητας και σύνδρομο καταδίωξης, γουστάρει και υπερηφανεύεται. Η υπόλοιπη Ελλάδα κουνάει το κεφάλι και ο βολιώτης νομίζει πως τον ζηλεύουν για τα ωραία του τα μάτια…Το γιατί, το απαντάει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο τέλος αυτού του κειμένου**.

Θα αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχουν δομές αντίστασης, πυρήνες αμφισβήτησης, αν υπάρχει πνευματικός κόσμος που μιλάει. Οριζόντια και κάθετα όχι. Είναι τόσο εύκολο για τον κάθε Μπέο, για οποιονδήποτε λαϊκιστή εμφανιστεί ως Ζορό, ως ρομαντικός εκδικητής να εδραιώσει το σύστημά του στο Βόλο! Η αντιπολίτευση αγκυλωμένη και εμβρόντητη μπροστά στον ερχομό της φασιστικής νοοτροπίας μπέικης λαίλαπας προτίμησε να φάει τις σάρκες της. Τεράστια η ευθύνη της! Και γι’ αυτό σαρώθηκε από τον φασίζοντα λαϊκισμό. Στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι διαλυμένη, η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει χίλια κομμάτια, οι υπόλοιποι είναι άφαντοι ή αδύναμοι. Κόμματα οργανωμένα να σταθούν απέναντί του επίσης δεν υπάρχουν. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ περί άλλα τυρβάζουν. Η κυβέρνηση δεν συνομιλεί μαζί του, δεν τον δέχεται στα υπουργεία, δεν εκπροσωπείται με “κεντρικά” στελέχη σε εκδηλώσεις και μ’ αυτόν τον τρόπο καθάρισε… Μετά από 18 μήνες Μπέου, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα κατατέθηκε μια κοινοβουλευτική ερώτηση με θέμα την καθυστέρηση παύσης του υπόδικου δημάρχου από τα καθήκοντά του. Όλοι έχουν λουφάξει, αποστρατευτεί, συνθηκολογήσει, φοβηθεί, αδιαφορήσει (υπάρχουν και περιπτώσεις κάποιων που, αν και αντίπαλοι, με τον καιρό τον…αγάπησαν προσδοκώντας να γλύψουν κι αυτοί κανά κοκαλάκι). Ο Βόλος “ξεβρακώθηκε” και αυτά τα χρόνια του Μπέου θα τα θυμάται για πολύ καιρό ως το αποκορύφωμα της παρακμής και οικειοθελούς παράδοσης των κλειδιών της δημοκρατίας του τόπου. Ο Μπέος, φυσικά, ακόμα και σε περίπτωση καταδίκης του, θα συνεχίσει να διευθύνει την ομάδα του, όπως ακριβώς έκανε και στα ποδοσφαιρικά. Με “αντ’ αυτού”. Σε λίγο καιρό θα είναι στο Δημαρχείο και θα δηλώνει “επισκέπτης”, όπως παλιά δήλωνε “οπαδός”.

Μονίμως στο στόχαστρο του οι “προοδευτικοί”, “κουλτουριάρηδες”, “αριστεροί του κώλου”, “δημοσιογράφοι του κώλου”, “το σάπιο σύστημα”. Σας θυμίζουν κάτι οι διατυπώσεις; Με ύβρεις, προπηλακισμούς, χυδαιότητες (π.χ. το “σκετς” με τους δύο χούλιγκαν που μεταμφιέστηκαν σε φαντάρους, εισέβαλαν στο δημοτικό συμβούλιο και ζήτησαν σεξ από δημοτική σύμβουλο του ΣΥΡΙΖΑ, την τούρτα με το κεφάλι του αντιπολιτευόμενου δημ. σύμβουλου Μ.Πατσιαντά, ντου στον Γ.Παπανδρέου σε εκδήλωση φίλων του), ψέμματα, απειλές, χλευασμό ο Μπέος διατυπώνει έναν δημόσιο λόγο που φανατίζει, ξυπνά τα ταπεινότερα ένστικτα, δηλητηριάζει με την τοξικότητά του, διχάζει, διαιρεί, χειραγωγεί, έναν λόγο φασίζοντα που βγαίνει παγανιά για να εκδικηθεί, να βλάψει, να εκκαθαρίσει, να αφανίσει κάθε έννοια δημοκρατίας και διαφορετικής γνώμης, έναν λόγο που υπό κανονικές συνθήκες θα ανήκε σε στόματα μπράβων, σε θαμώνες καταγωγίων, σε κελιά βαρυποινιτών, που μια υγιής κοινωνία θα τον είχε αποβάλει από τον οργανισμό της. Αυτή η μικροκοινωνία όμως τον επέλεξε, ας μην το ξεχνάμε, όσο θλιβερό κι αν είναι τούτο.

Το τελευταίο επεισόδιο είναι το παραλήρημα του δημάρχου στις 8/12 ενόψει της παύσης του από δήμαρχος και της βεντέτας, που αποπροσανατολιστικά, επιδιώκει να ανοίξει με τον αντιεξουσιαστικό χώρο ανακοινώνοντας μέσω συνέντευξης τύπου, πως συγκροτεί πολιτοφυλακή για να αντιμετωπίσει τους αναρχικούς. Και πέρυσι τέτοιο καιρό τα ίδια έλεγε, στοχοποιώντας χώρους και ανθρώπους που υποτίθεται θα τίναζαν στον αέρα τον εορτασμό της πόλης. Οι αντιεξουσιαστές, με μεθόδους που δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, φαίνεται πως είναι η μόνη φωνή στο Βόλο που αντιστέκεται στα έργα και τις ημέρες Μπέου. Φυσικά δεν έλεγε το ίδιο, όταν πριν από 3-4 χρόνια, έγκλειστος ο ίδιος στις φυλακές Ναυπλίου, οι οπαδοί της ομάδας του έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, πυρπολούσαν πολιτικά γραφεία και κατέστρεφαν περιουσίες. Ο Μπέος εκτρέπεται πλέον σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και είναι η ώρα να πάρουν θέση οι υπόλοιποι 110 χιλιάδες βολιώτες που δεν τον ψήφισαν και μπούχτισαν πλέον με τον εκχυδαϊσμό του δημόσιου λόγου, τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και τον κίνδυνο μετάλλαξης του Βόλου σε φασιστούπολη.

*Το Landstreicher ζήτησε από φίλο δημοσιογράφο των Αθηνών να γράψει για το φαινόμενο Μπέου. Στο μπλογκ μας δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Και ο αντίλογος φυσικά…

**(Πηγή: εφημ. Θεσσαλία)

Σε ένα παραλήρημα μεγαλείου επιδόθηκε χθες ο Α. Μπέος και δήλωσε ότι η πόλη τον χρειάζεται και ο κόσμος τον αγαπάει. Η πόλη κάθε άλλο παρά τον χρειάζεται. Μια μεγάλη μερίδα όμως των πολιτών σίγουρα τον στηρίζει. Πολλοί μπορεί και να τον θαυμάζουν.
Δεν θα μπορούσε ωστόσο κανείς να αποτυπώσει καλύτερα αυτό που συμβαίνει στην πόλη αυτή, με την τόσο μεγάλη ιδιαιτερότητα στη διοίκησή της, από τον Βασίλη Ραφαηλίδη που έγραψε:
«Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός -και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν. Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.
Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο απ’ το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Και τα πλήθη ουρλιάζουν «ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας»! Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους».

https://derlandstreicher.wordpress.com/

«Ζητώ απάντηση από τον ΣΥΡΙΖΑ αν θα πει “ναι” ή “όχι” σε ένα δημοψήφισμα»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΚΛΟΥΜΠΕΡΗ

Ανοιχτό ερώτημα στον ΣΥΡΙΖΑ αν θα αποδεχτεί την πρότασή του για δημοψήφισμα απευθύνει μέσω της συνέντευξής του στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και πρώην πρωθυπουργός αναλύει το σκεπτικό του και υποστηρίζει ότι η είσοδος του κόμματός του στη Βουλή θα επιβάλει στον πρώτο τη συνεργασία.

• Πολλοί αναρωτιούνται για τα κίνητρα του εγχειρήματός σας. Να σας διατυπώσω το ερώτημα όπως θα σας το μετέφεραν οι πολίτες: Ο Παπανδρέου τι επιθυμεί; Δικαίωση των επιλογών του; Εκδίκηση από τον Βενιζέλο; Να ξαναγίνει πρωθυπουργός; Τι;

Κίνητρα; Αυτά που είχα πάντα. Είμαι στην πολιτική για να υπηρετώ τις αξίες τις οποίες πρεσβεύω και το συμφέρον της χώρας. Αν πάνω από όλα είχα το προσωπικό όφελος, θα είχα ίσως παραμείνει πρωθυπουργός για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα, συμβιβαζόμενος όμως με τα κακώς κείμενα, με το μιντιακό, επιχειρηματικό και πολιτικό κατεστημένο. Αλλά τότε θα είχα προδώσει τις αρχές και αξίες για τις οποίες παλεύω μια ζωή. Και δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να μην αντιδράσω στον αφανισμό των αξιών μας από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Εκανα πρόταση για ένα δημιουργικό σοκ στο ΠΑΣΟΚ, μια αναβάπτιση όλων μας από τη βάση. Η πρότασή μου αγνοήθηκε. Θα μπορούσα να σιωπήσω, και όλα καλά. Το αίτημα όμως να ξανακτίσουμε σε υγιείς βάσεις, το νέο σπίτι που θα στεγάσει τις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες μας και τα οράματά μας, ερχόταν από παντού. Οι αξίες μας, οι αξίες των δημοκρατικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων της χώρας έπρεπε να βρουν νέα έκφραση. Οι δυσκολίες πολλές. Αλλά πήρα την πρωτοβουλία. Πάντα μπροστά στα δύσκολα. Ετσι έχω μάθει.

• Στη Χαριλάου Τρικούπη λένε, πάντως, ότι εμμέσως βοηθάτε τη Δεξιά, κόβοντας ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφωνείτε;

Δεν ξέρω τι λέει ο ένας ή ο άλλος. Αυτό που ξέρω είναι ότι η δική μας παρουσία στη Βουλή θα επιβάλει στον πρώτο να συνεργαστεί. Κι αυτό είναι καλό. Γιατί στη σημερινή συγκυρία, στις σημερινές συνθήκες, κανένα κόμμα δεν μπορεί από μόνο του. Αυτό λέει η εμπειρία μου.

• Σας κατηγορούν ότι γνωρίζατε και διογκώσατε το μέγεθος του ελλείμματος και ότι με αφορμή τις επαφές σας με τον Ντομινίκ Στρος Καν –κατά κάποιο τρόπο– μεθοδεύσατε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ. Επίσης, σας καταλογίζουν αργοπορία στις κινήσεις σας για την εξεύρεση λύσης. Είναι όλα αυτά «συνωμοσίες»;

Και συνωμοσιολογία είναι, και ψεκασμένες ανοησίες είναι. Ολοι μα όλοι αυτοί οι μύθοι δημιουργήθηκαν για έναν σκοπό: να συγκαλυφθούν οι ευθύνες των εμπρηστών της χώρας που, αφού κατέκαψαν τη χώρα και τη χρεοκόπησαν, μετά φυγομάχησαν. Εφυγαν γιατί ήξεραν τι ερχόταν, ήξεραν τι είχαν κάνει. Φτάνει πια η συγκάλυψή τους! Τώρα θα ακουστεί η δική μας φωνή. Και να ρωτήσω κάτι απλό: η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος, πώς μπήκαν και αυτές σε Μνημόνια; Ποια συνωμοσία συνέβη και εκεί; Μήπως και εκεί ο Παπανδρέου φταίει; Εκεί οι πρωθυπουργοί που κλήθηκαν και αυτοί να διαχειριστούν μια κρίσιμη κατάσταση για τη χώρα τους, αντιμετωπίστηκαν ως προδότες; Ας πάψουμε να κτίζουμε μύθους και να ζούμε με φαντάσματα.

• Σας προτάθηκε πάντως η επιλογή της αυξημένης πλειοψηφίας για την έγκριση του Μνημονίου ή εκλογές, αλλά διαφωνήσατε κι ενδεχομένως να ήταν άλλη η κατάσταση σήμερα…

Ζήτησα από όλα τα κόμματα να βάλουν πλάτη. Εισέπραξα συντριπτική άρνηση. Οι δε συνεργάτες του κ. Σαμαρά έχουν δημοσίως αποκαλύψει ότι είχαν αποφασίσει πολλές μέρες πριν την ψηφοφορία να μην στηρίξουν. Οσοι κατηγορούν εμένα με τέτοιες ανοησίες, ξεπλένουν τις ευθύνες του κ. Σαμαρά που αρνήθηκε συνειδητά να βάλει πλάτη. Τόσο απλά. Από την άλλη, ένας Παπανδρέου ποτέ δεν θα οχυρωνόταν πίσω από τη συνειδητή άρνηση των άλλων να στηρίξουν για να μην αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην πατρίδα. Τότε, πράγματι, η κατάσταση στη χώρα θα ήταν, όπως λέτε, τελείως διαφορετική, δραματική όσο δεν μπορούμε να φανταστούμε. Δεν έπαιξα τη χώρα στα ζάρια. Για μένα το συμφέρον της χώρας ήταν και είναι πάνω από το προσωπικό και κομματικό συμφέρον.

• Κύριε πρόεδρε, σας έχω ακούσει αυτές τις ημέρες να μιλάτε για την ανάγκη αλλαγών και μάλιστα προοδευτικού χαρακτήρα. Διατελέσατε πρωθυπουργός με 43%, παρ’ όλα αυτά δεν ολοκληρώσατε το πρόγραμμά σας. Τώρα με σαφώς λιγότερες δυνάμεις πώς θα τα καταφέρετε;

Ναι, δεν το ολοκλήρωσα. Κάναμε όμως μια αρχή προς τη σωστή κατεύθυνση σε όλους τους τομείς. Αρχή που αν είχε γίνει λίγα χρόνια πριν το 2009, η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν ποτέ Μνημόνια. «Καλλικράτης», «Διαύγεια», ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ηλεκτρονικές προμήθειες, άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών, νόμος-τομή στην Παιδεία, ενίσχυση του ΑΣΕΠ, αξιοκρατικές διαδικασίες επιλογής σε θέσεις ευθύνης στο Δημόσιο, άρση του cabotage στην κρουαζιέρα, νόμος-τομή για τα Πανεπιστήμια, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, και ξεχνάω πολλά ακόμα… Πότε έγιναν αυτά; Θυμάστε; Σε μόλις δύο χρόνια και μέσα σε δραματικές συνθήκες αφόρητων πιέσεων και με παντελή έλλειψη στοιχειώδους εσωτερικής συναίνεσης. Τώρα το Κίνημά μας θέλει να διασφαλίσει στην επόμενη Βουλή ότι αυτό το προοδευτικό έργο δεν θα συνεχίσει να αποδομείται όπως έγινε την περίοδο 2012-2014. Πρέπει να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Πολλαπλασιάζοντας τα θετικά, διορθώνοντας τα λάθη, καλύπτοντας κενά.

• Υποστηρίζετε ότι δεν θα γίνετε «πατερίτσα» της Δεξιάς ούτε «ουρά» της αριστερής συντήρησης. Με τη Ν.Δ., ας υποθέσουμε ότι εντοπίζονται λόγοι να μη συνεργαστείτε. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως;

Είμαστε ο κατεξοχήν πολιτικός φορέας που πρεσβεύει την ανάγκη συνεργασιών και συναινέσεων. Αλλά η όποια συνεργασία πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και στόχους και όχι να αφορά τη μοιρασιά κρατικών θέσεων. Εχουμε διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση για ένα ελληνικό σχέδιο μεγάλων προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που θα αποτελέσει τη βάση μιας διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας για την ασφαλή έξοδο από το πρόγραμμα στήριξης και την ελάφρυνση του χρέους. Αυτή η συμφωνία πρέπει να τεθεί στην άμεση έγκριση των πολιτών μέσω δημοψηφίσματος που θα δώσει κύρος και ισχύ στην όποια συμφωνία. Αυτή είναι η πολιτική μας πρόταση. Είναι καθαρή. Και θέλω να ρωτήσω το πρώτο αυτή τη στιγμή κόμμα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις: Ναι ή όχι στο δημοψήφισμα; Θα θέσουν τη συμφωνία με τους εταίρους μας στην κρίση του λαού; Ή θα θέλουν απλώς λευκή επιταγή;

• Προτείνατε εκ νέου τη διενέργεια δημοψηφίσματος, έτσι ώστε να έχει η όποια απόφαση με τους εταίρους την υπογραφή του ελληνικού λαού. Με ποιο ερώτημα;

Το δημοψήφισμα θα είναι η διαδικασία που μπορεί να σφραγίσει μια νέα ενότητα του λαού μας επί ενός ελληνικού σχεδίου που περιγράφει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να ολοκληρώσουμε την έξοδο από την κρίση και να αλλάξουμε τη χώρα, έτσι ώστε να μην είναι ποτέ ξανά το εύκολο θύμα της επόμενης κρίσης. Εχουμε διατυπώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Καταρτίζουμε ένα δικό μας φιλόδοξο ελληνικό σχέδιο μεγάλων προοδευτικών αλλαγών για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα που όλοι γνωρίζουμε. Αυτό το σχέδιό μας είναι απαραίτητο ούτως ή άλλως, καθώς εμείς πρέπει να αλλάξουμε τη χώρα μας. Παράλληλα όμως, θα είναι το ισχυρό διαπραγματευτικό μας όπλο με τους εταίρους μας, αποδεικνύοντας πως εμείς θέλουμε να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας. Ετσι μπορούμε να πετύχουμε μια σημαντική περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, με συγκεκριμένες προτάσεις που έχω διατυπώσει για την επιμήκυνση των δανείων, τη μείωση του επιτοκίου, την αύξηση της περιόδου χάριτος. Μια τέτοια συμφωνία μπορεί να σημάνει ότι η χώρα πράγματι αλλάζει σελίδα, ξημερώνει μια νέα μέρα με λιγότερα βάρη, με άρση της ανασφάλειας που μας ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η μεγάλη συμφωνία με τους εταίρους μας, δικές μας βαθιές αλλαγές για οριστικό τέλος στη λιτότητα και στην ανασφάλεια με τη βοήθεια των εταίρων μας, είναι που πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα για να την εγκρίνουν δημοκρατικά και συμμετοχικά οι ίδιοι οι πολίτες.

• Εφόσον όμως η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή από εκλογές, γιατί να γίνει δημοψήφισμα; Τον κίνδυνο πρόκλησης αναταράξεων τον έχετε συνυπολογίσει;

Ποιος φοβάται τη δημοκρατία; Ποιος φοβάται να δώσουμε τον λόγο στους ίδιους τους πολίτες; Ποιος δεν έχει εμπιστοσύνη στην κρίση του ελληνικού λαού; Δεν αρκεί η όποια νωπή λαϊκή εντολή, το απέδειξε η πρόσφατη εμπειρία. Πρέπει να εκφραστούν οι ίδιοι οι πολίτες. Πρώτον, διότι μόνο τότε το όποιο σχέδιο και η όποια συμφωνία θα φέρουν γνήσια την υπογραφή και επικύρωση των πολιτών. Τότε θα είναι δικό τους κτήμα, δική τους δημοκρατική απόφαση. Διαφορετικά, θα νιώθουν και πάλι ότι είναι κάτι που τους επιβλήθηκε άνωθεν και έξωθεν, ενώ θα υπάρχουν πάντα πολιτικές δυνάμεις που θα καταγγέλλουν τις όποιες συμφωνίες. Δεύτερον, η προαναγγελία ενός δημοψηφίσματος θα αποτελεί ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Οι εταίροι μας θα ξέρουν ότι δεν διαπραγματεύονται μόνο με εκπροσώπους κομμάτων ή της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά στην πραγματικότητα με τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Και ότι η όποια συμφωνία πρέπει να είναι τέτοια που να μπορεί να την εγκρίνει ο ίδιος ο ελληνικός λαός με την άμεση ψήφο του. Τρίτον, ένα δημοψήφισμα είναι ένα συλλογικό συμβόλαιο που μας δεσμεύει όλους, νυν και επόμενη κυβέρνηση, αλλά αποτελεί παράλληλα και την καλύτερη εγγύηση έναντι των άλλων Ευρωπαίων πολιτών για τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε.

Γράφουν και σβήνουν ονόματα στο Μαξίμου

Των Δημήτρη Κουκλουμπέρη – Αλίκης Μάτση

Το παζάρι των ονομάτων για τη συμμετοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα έχει πάρει φωτιά τις τελευταίες ημέρες, ένδειξη ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει:

– Kομβικό ρόλο στη συζήτηση για τον ανασχηματισμό διαδραματίζει το οικονομικό επιτελείο. Πρόσωπο-κλειδί είναι ο Γιάννης Στουρνάρας και όλα τα ενδεχόμενα για την τύχη του «τσάρου» της οικονομίας παραμένουν ανοιχτά. Πολλοί εξαρτούν την όποια απόφαση από την εξέλιξη στην εξίσου σημαντική εκκρεμότητα του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Εάν ο νυν κεντρικός τραπεζίτης Γιώργος Προβόπουλος ανανεώσει τη θητεία του, αντιστοίχως στο πόστο του θα διατηρηθεί και ο Γιάννης Στουρνάρας, ώστε να κάνει εκείνος τις διαπραγματεύσεις για το χρέος. Ως εναλλακτικό σενάριο, σε περίπτωση αντικατάστασης του υπουργού Οικονομικών έχει ακουστεί το όνομα του στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, Σταύρου Παπασταύρου, ενώ -κατά ορισμένες άλλες πληροφορίες- δεν αποκλείεται να αναλάβει ο Αντώνης Σαμαράς το χαρτοφυλάκιο, με αναπληρωτή τον κ. Παπασταύρου.

– Με βάση το δεδομένο ότι οι παρεμβάσεις θα είναι σαρωτικές, για να δοθεί η εικόνα της γενικής αναδόμησης, σοβαρές είναι οι πιθανότητες να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους οι Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος (τον βαραίνει αρνητικά η στήριξη στον Γ. Μώραλη στις δημοτικές αντί του επίσημου υποψηφίου της Ν.Δ. στον Πειραιά, Β. Μιχαλολιάκου), Πάνος Παναγιωτόπουλος (φέρεται να μην επιθυμεί να αφήσει το υπ. Πολιτισμού), Χαράλαμπος Αθανασίου, Αδωνις Γεωργιάδης (την αποχώρησή του θα εισηγηθεί το ΠΑΣΟΚ) και Γιάννης Βρούτσης, αν και ο πρωθυπουργός τον αξιολογεί ως αποτελεσματικό. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», για το υπ. Εργασίας βολιδοσκοπήθηκε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο Γιώργος Κουτρουμάνης, ωστόσο ο πρώην υπουργός εμφανίζεται διστακτικός.

– Θολό είναι το τοπίο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κατά κάποιες πηγές παραμένει στο υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ενώ κατά άλλες μετακομίζει στο Υγείας ή στο Ανάπτυξης, από όπου εκτός συγκλονιστικού απροόπτου φεύγει (για άλλο πόστο, μπορεί και για επίτροπος) ο Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος είναι «κόκκινο πανί» για τη Χαριλάου Τρικούπη, λόγω της «τυφλής προσήλωσής του» στις απαιτήσεις του ΟΟΣΑ και της τρόικας. Το υπ. Ανάπτυξης θα διεκδικήσει για λογαριασμό του ο μικρότερος εταίρος, με τον Ανδρέα Λοβέρδο να βάζει υποψηφιότητα (ή για το Διοικητικής Μεταρρύθμισης).

– Σχεδόν βέβαιοι για ανάληψη υπουργικών θώκων εμφανίζονται οι Αρης Σπηλιωτόπουλος (ίσως υπ. Πολιτισμού) και Γιώργος Κουμουτσάκος, οι οποίοι «στρατεύτηκαν» για τη γαλάζια παράταξη στη μάχη της αυτοδιοίκησης, χωρίς να εκλεγούν. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται οι Γιάννης Ιωαννίδης και Σταύρος Καλαφάτης, αν και ο τελευταίος διέψευσε ότι ενδιαφέρεται να επιστρέψει στην κυβέρνηση. Σε διάψευση της φημολογίας ότι πιέζει για μετακίνηση προχώρησε χθες και ο Νίκος Δένδιας, με τον Μάκη Βορίδη να λέγεται ότι θα είναι ο επόμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης.

– Στο τραπέζι έχουν πέσει και ονόματα τεχνοκρατών και εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων (π.χ. ο καθηγητής Καρδιολογίας Χριστόδουλος Στεφανάδης), στο πνεύμα της πρότασης Σαμαρά για διάκριση του ρόλου βουλευτή και υπουργού, ενώ κρούσεις σχεδιάζονται να γίνουν και σε πρόσωπα της -εκτός Ν.Δ.- Κεντροδεξιάς (βουλευτές που ανεξαρτητοποιήθηκαν, πρώην ΑΝ.ΕΛΛ., ΛΑΟΣ, κόμμα Πολύδωρα κ.λπ.), στην προσπάθεια διεύρυνσης της στήριξης της δικομματικής.

Το άνοιγμα θα είναι αμφίπλευρο, καθώς ανάλογες προτάσεις προς τον κεντροαριστερό χώρο θα κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που επιδιώκει ενίσχυση της παρουσίας του στο κυβερνητικό σχήμα. Συγκεκριμένα, τέτοιες περιπτώσεις αφορούν π.χ. τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΔΗΜΑΡ, Βασίλη Οικονόμου, ο οποίος συγκαταλέγεται στη λίστα των υπουργοποιήσιμων σε θεσμικό χαρτοφυλάκιο (υφυπ. Αμυνας), τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο επί Γιώργου Παπανδρέου, Ηλία Μόσιαλο, που στήριξε τo εγχείρημα της Ελιάς, και τον ανεξάρτητο βουλευτή Χρήστο Αηδόνη.

Στην ίδια λογική τόνωσης του «προοδευτικού πόλου» ακούγονται τα ονόματα των Παντελή Καψή (εφόσον δεν εκλεγεί ευρωβουλευτής), Αθηνάς Δρέττα, Γ. Βερνίκου, Π. Ιωακειμίδη και Γ. Βούλγαρη από την κίνηση των «58». Στην κυβέρνηση αναμένεται να εισέλθουν ο Πάρις Κουκουλόπουλος (ενδιαφερόταν στο παρελθόν για το υπ. Εσωτερικών), η Συλβάνα Ράπτη στο υπ. Παιδείας και ενδεχομένως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, που όμως προτιμά τον ρόλο του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ. Πρόταση ίσως γίνει στην «παπανδρεϊκή» Κατερίνα Μπατζελή, ιδίως αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για την αποχώρηση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Αθ. Τσαυτάρη. Αμετακίνητοι -και λόγω τήρησης εσωκομματικών ισορροπιών- παραμένουν η Φώφη Γεννηματά και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Τοπικές κάλπες με άρωμα κυβέρνησης

Του Φώτη Παπούλια

Στην ιστορία των δημοτικών εκλογών καταγράφονται αναμετρήσεις που σημάδεψαν τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Οι δημοτικές του 1978 άνοιξαν τον δρόμο της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ, εκείνες του 1986 σηματοδότησαν την ακραία πόλωση του 1989, και το 1990 έναν πρωτόγνωρο εμφύλιο υποψηφίων με κοινές πολιτικές ρίζες. Αν το κλασικό «μότο» της μεταδικτατορικής Ελλάδας ότι «οι δημοτικές εκλογές ανεβάζουν κυβερνήσεις» ισχύει και σήμερα μένει να αποδειχθεί.

Το πολιτικό κλίμα των δημοτικών εκλογών της 15ης Οκτωβρίου 1978 είχε φορτιστεί από την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές (20 Νοεμβρίου 1977) στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι συνομιλίες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ για την εξεύρεση κοινού υποψήφιου ναυάγησαν. Για την ιστορία, οι Γ. Γεννηματάς και Μίνα Γιάννου ήταν επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ αντίστοιχα, όμως η ανακοίνωση του ΚΚΕ (2/9) ότι οι συζητήσεις «οδηγούν σε απαράδεκτα ετεροβαρείς σε βάρος του ΚΚΕ συμφωνίες…» οδήγησε στο τέλος των συζητήσεων. Το ΠΑΣΟΚ «κατέβασε» στην Αθήνα τον Δ. Μπέη, το ΚΚΕ τον Μίκη Θεοδωράκη, η Ν.Δ. τον Γ. Πλυτά. Στον δεύτερο γύρο ο Δ. Μπέης με 57,22% είχε εκλεγεί δήμαρχος, αφού σχεδόν το σύνολο του ποσοστού που είχε συγκεντρώσει την πρώτη Κυριακή ο Μ. Θεοδωράκης (16,31%) προτίμησε τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ.

Το θρίλερ αυτών των εκλογών είχε παιχτεί στον Πειραιά. Ο επί χούντας δήμαρχος Αρ. Σκυλίτσης, ο εμπνευστής του αλήστου μνήμης χουντικού φοίνικα, είχε κατέβει υποψήφιος και η «ουδετερότητα» της Ν.Δ. τον καθιστούσε φαβορί. Η συσπείρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στο πρόσωπο του Γ. Κυριακάκου, στις εκλογές θρίλερ, οδήγησαν στον δεύτερο γύρο σε νίκη του Γ. Κυριακάκου με ποσοστό 53,43% έναντι 46,57% του Αρ. Σκυλίτση. Στα ιστορικά αξιοσημείωτα η παρέμβαση του Π. Κανελλόπουλου και της Ελένης Βλάχου υπέρ του Γ. Κυριακάκου.

Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 σημάδεψε και το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών της 17ης Οκτωβρίου 1982. Επανεξελέγη στην Αθήνα ο Δ. Μπέης, απέναντι στον Τζ. Τζαννετάκη της Ν.Δ., ενώ το ΚΚΕ είχε κατεβάσει τον Β. Εφραιμίδη (18,52% την πρώτη Κυριακή).

Το θρίλερ επαναλήφθηκε στον Πειραιά. Στον δεύτερο γύρο (24 Οκτωβρίου) ο Γ. Παπασπύρου με τον «Δημοκρατικό Πειραιά» πήρε 54,26% έναντι 45,74% του Αρ. Σκυλίτση. Απαιτήθηκε ακόμα μια φορά η βοήθεια του ΚΚΕ, αφού το 20,07% του Δ. Σαλπέα πριμοδότησε τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον εκλεκτό της χούντας. Στη Θεσσαλονίκη ο Θ. Μαναβής με 55,10% ήταν ο νικητής απέναντι στον υποψήφιο της Ν.Δ. Σ. Κούβελα (40,86%).

Οι δημοτικές εκλογές του 1986 θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «εκλογές-τομή» για το πολιτικό σύστημα. Η Ν.Δ. έδωσε έντονη πολιτική χροιά στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας. Μ. Εβερτ στη Αθήνα, Αν. Ανδριανόπουλος στον Πειραιά, Σ. Κούβελας στη Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα η Αριστερά στο σύνολό της έκοψε τους δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ, αφού είχε προηγηθεί η απαξιωτική συμπεριφορά του με την προσβλητική φράση «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» το 1982.

Στον Πειραιά ο Αν. Ανδριανόπουλος με 50,89% τη δεύτερη Κυριακή πήρε τη δημαρχία απέναντι στον Γ. Παπασπύρου – πρώτη φορά έπειτα από 35 χρόνια η Ν.Δ. κέρδιζε τον δήμο. Ο Μ. Εβερτ (54,79%) κέρδισε την Αθήνα στον δεύτερο γύρο απέναντι στον Δ. Μπέη και στη Θεσσαλονίκη ο Σ. Κούβελας με 52,13%.

Το 1990, εν μέσω μιας πνιγηρής από τα σκάνδαλα πολιτικής ατμόσφαιρας, οι δημοτικές εκλογές της 14ης Οκτωβρίου αποκτούν ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Το διαρκώς απολογούμενο και λοιδορούμενο ΠΑΣΟΚ «κατεβάζει» στην Αθήνα τη Μελίνα Μερκούρη, η Ν.Δ. τον πρώην βουλευτή και υπουργό διαγραφέντα από το ΠΑΣΟΚ Αντ. Τρίτση. Μάχη αμφίρροπη, τελικό αποτέλεσμα 50,15% για τον Αντ. Τρίτση. Στον Πειραιά ο υποψήφιος του Συνασπισμού Στ. Λογοθέτης (56,63%) πέτυχε μεγάλη νίκη απέναντι στον Σ. Παπαπολίτη, ενώ στη Θεσσαλονίκη ο Ντ. Κοσμόπουλος της Ν.Δ. επικράτησε του Δ. Φατούρου που είχε υποστηριχθεί από ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμό.

Οι εκλογές του 1994 θα μπορούσαν να διδάσκονται σε σχολές πολιτικής επικοινωνίας με το απλό ερώτημα «Πώς ένα αδιαμφισβήτητο φαβορί χάνει από έναν κύριο τίποτα;». Θ. Πάγκαλος εναντίον Δ. Αβραμόπουλου, σημειώσατε «2». Στον πρώτο γύρο σημείωσαν Θ. Πάγκαλος 32%, Δ. Αβραμόπουλος 44,6%, Μ. Δαμανάκη 11,25, Λ. Αυδής 6% και ο εκλεκτός του Α. Σαμαρά από την Πολιτική Ανοιξη Αν. Λεντάκης (4%). Στον δεύτερο γύρο, Δ. Αβραμόπουλος 54,37% έναντι 45,63% του Θ. Πάγκαλου…

Στον Πειραιά ο Στ. Λογοθέτης είχε επικρατήσει του Κ. Κεφάλα και στη Θεσσαλονίκη ανέτειλε το άστρο του Β. Παπαγεωργόπουλου. Στα σημαντικά των εκλογών η εμφάνιση πρώτη φορά «αντάρτικων ψηφοδελτίων» και η πρωτοκαθεδρία της Ν.Δ. στο άλλοτε δημοκρατικό προπύργιο των δήμων.

Το 1998 ήταν οι πρώτες «καλλικρατικές» εκλογές στην εποχή του ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη. Στην Αθήνα ο Δ. Αβραμόπουλος κέρδισε από την πρώτη Κυριακή (57%), έναντι της Μ. Δαμανάκη (ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμός 17%). Στον Πειραιά, ο Χρ. Αγραπίδης (58,4%) έναντι του εκ του ΠΑΣΟΚ Χ. Φωτίου (41,6%) και στη Θεσσαλονίκη ο Β. Παπαγεωργόπουλος (54,2%) έναντι του Θρ. Λαζαρίδη (45,8%).

Οι δημοτικές του 2002 με την εκλογή στους τρεις μεγάλους δήμους των Ντ. Μπακογιάννη, Χρ. Αγραπίδη και Β. Παπαγεωργόπουλου έδωσαν το «μήνυμα» της νίκης της Ν.Δ. στις εκλογές του 2004.

Γενική απεργία στα ΜΜΕ την Τρίτη

Σε γενική 24ωρη απεργία προχωρούν οι εργαζόμενοι του Τύπου και των ΜΜΕ την Τρίτη 8 Απριλίου ενάντια στα νέα σαρωτικά αντεργατικά μέτρα σε μια συντονισμένη εκ μέρους της τρόικας, της κυβέρνησης και της εργοδοσίας ισοπεδωτική επιχείρηση αποδόμησης κάθε εναπομείναντος εργασιακού και κοινωνικο-ασφαλιστικού δικαιώματος και της κατάργησης του θεσμού των ΣΣΕ” όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι Συνεργαζόμενες Ενώσεις στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ.

Η απεργία θα διαρκέσει από τις 6 το πρωί της Τρίτης έως τις 6 το πρωί της επόμενης μέρας σε όλη τη χώρα.

Την ημέρα της απεργίας καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι έξω από το κτήριο της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20).

Νέα Ξηρό-προκήρυξη

Του Λάκη Μπέλλου

Νέα επιστολή-μανιφέστο-προκήρυξη έστειλε τα ξημερώματα ο Χριστόδουλος Ξηρός. Αυτή τη φορά στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Το κείμενο:

«15-1-14

Χριστόδουλος Ξηρός,

Ελεύθερο μέλος της 17Ν.

Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ μου άσκησαν δήθεν σκληρή κριτική σε όσα έγραψα στο μανιφέστο και είπα στο βίντεο χθες, έχω να πω τα εξής στους απατεώνες των ΜΜΕ, τα φερέφωνα των δανειστών, τους δωσίλογους του Δ’ Ράιχ.

Ο πιο πολύς χρόνος στα τσανάκια των καναλιών καταναλώθηκε στο τι αριθμό έχει το χρώμα των μαλλιών μου. Βαψομαλλιά με ανέβαζαν, βαψομαλλιά με κατέβαζαν.

Ξεκαθαρίζω λοιπόν. Το νούμερο του χρώματος που είχα βάψει τα μαλλιά δεν είναι ούτε το 8 ούτε το 9, αλλά ήταν 45άρι.

Εσκισα. Στο Υou tube μου είπαν ότι το βίντεό μου ξεπέρασε σε προβολές τη Μαντόνα και τον Παντελίδη.

Πολλοί πουλημένοι έλεγαν ακόμα ότι ο Ξηρός στο βίντεο φορούσε Πράντα. Αλλοι έλεγαν ότι επειδή φαίνεται ακριβό το φούτερ, το αγόρασα στο Γκόλντεν Χολ. Εκεί πήγα μόνο για καφέ, στα Στάρμπακς. Το φούτερ το αγόρασα από το Μολ, στα καλάθια του Ζάρα.

Αλλοι είπαν ότι με είδαν στο Παλαιό Φάληρο και άλλοι σε Ιντερνετ καφέ στο Κερατσίνι. Εγω βγήκα μόνο την Κυριακή σε πρακτορείο ΟΠΑΠ στον Βύρωνα. Και έπαιξα μάλιστα ότι θα βάλει γκολ ο Βύντρα στην Μπαρτσελόνα και πήγα ταμείο.

Πολύς λόγος έγινε από τους εξωνημένους γιατί είχα σβήσει από το φούτερ το σήμα. Τι σημασία έχει; Είναι το κροκοδειλάκι της Lacoste. Εχω και ένα ακόμα Ροδόλφο Βαλεντίνο και ένα άλλο Ντόνα Κάραν. Στον Κορυδαλλό με έντυνε ο Λάκης Γαβαλάς.

Αλλο μεγάλο λάθος των καταπουλημένων δημοσιογράφων. Δεν έστειλα από Ιντερνετ καφέ το βίντεο. Εχω IPhone 45s. Εχει μια εφαρμογή στο κινητό που καθαρίζει 25 άτομα από 200 μέτρα απόσταση.

Ευχαριστώ το “Μέγκα” που είπε ότι ήταν πολύ καλός ο φωτισμός του βίντεο. Πάω για το Οσκαρ φωτογραφίας.

Τέτοιο θέμα όμως με το μανιφέστο και να μη με τιμήσουν με την Τρέμη και έβαλαν στο δελτίο τον ξινομούρη τον Στραβελάκη; Αυτό ήταν χαστούκι για μένα και πλήρως υποτιμητικό. Ντροπή!

Αποκαλύπτω πως το βίντεο στο “Μέγκα” το γύρισα, αλλά δεν ήξερα το οτοκιού που διάβαζα τα γράμματα απέναντι και έκανα σαρδάμ. Αυτό είναι και καλό. Μπορεί να γίνω κάποτε και πρωθυπουργός.

Το βίντεο το μαγνητοσκόπησα 5 φορές γιατί έκανα λάθη και στο τέλος δεν άντεξα και είπα: “Γαμώ το κεφάλι μου μέσα”.

Το μόνο κακό βλέποντας το βίντεο, διαπίστωσα ότι αυτά που έλεγα είναι ξενέρωτα για τη σημερινή εποχή. Χίλιες φορές χειρότερα γράφονται στο τουίτερ και στο φέισμπουκ. Είναι τρομοκράτες; Κι έχετε ακούσει ορισμένες πρωινές ραδιοφωνικές εκπομπές τι λένε για τη Μέρκελ. Ούτε που ασχολήθηκα με την γκιόσα του Βερολίνου.

Αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ. Βενσερέμος, έλεγα παλιότερα. Αντώνης Ρέμος λέω τώρα. Πρώτο τραπέζι έχω για το βράδυ. Και προσκαλώ και το φιλαράκι μου τον σύντροφο Δένδια να τα σπάσουμε.

Χριστόδουλος Ξηρός,

Ενταύθα».

Οι «χρυσαυγίτες» στο Πολυτεχνείο του ’73

Ο στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου Γιάννης Περδικάρης στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή – Πολιτικός Οδοδείκτης», που το υπογράφει με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, αποκαλύπτει τη δολοφονική και παρακρατική δράση των νεοφασιστών.
3
Ειρωνεία της ιστορίας: Η πιο πρόσφατη συμβολή στην ιστοριογραφία περί Πολυτεχνείου φέρει την υπογραφή ενός φανατικού εθνικοσοσιαλιστή! Συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής, στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και συγγραφέας των βασικών ιδεολογικών κειμένων της οργάνωσης, ο Γιάννης Περδικάρης ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων του Μετσόβιου την περίοδο της εξέγερσης.

Στο βιβλίο του περί Χρυσής Αυγής που μόλις κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, ο Περδικάρης περιγράφει τον ιδιαίτερο ρόλο της ομάδας Μιχαλολιάκου, η οποία ανήκε τότε στο «Κόμμα Τετάρτης Αυγούστου», την οργάνωση του Κώστα Πλεύρη, τη μόνη οργάνωση που επέτρεπε τη λειτουργία της το δικτατορικό καθεστώς.

«Αντιφρονούντες»…

«Την πρώτη βραδιά της εξέγερσης», γράφει ο Περδικάρης, «μια μεγάλη ομάδα εκατό νεολαίων ξεκίνησε από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου με κατεύθυνση τους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου. Εκεί συναντήσαμε και αρκετούς άλλους αντιφρονούντες [με τον όρο αυτό περιγράφει τους χουντικούς, αντιφρονούντες δηλαδή προς το φοιτητικό κίνημα] και “αντιφρονούντες”, δηλαδή παρακρατικούς και ασφαλίτες.

»Αργότερα, οι αντιφρονούντες πύκνωσαν σημαντικά, ώστε σε μια σύσκεψη του δρόμου στις 11.00 τη νύχτα, αποφασίστηκε η οργάνωση εισβολής στο Πολυτεχνείο. Η έλλειψη σχεδιασμού αλλά κυρίως στιβαρής ηγετικής ομάδας, αποσόβησε τελικά μια τέτοια εξέλιξη. Έτσι, επιδοθήκαμε μέχρι πρωίας στην παρεμπόδιση και αποτροπή της τροφοδοσίας των εγκλείστων από τις εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης, περιφερόμενοι στους κήπους του Μουσείου, την Τοσίτσα και την Στουρνάρη. Πρέπει να σημειώσω ότι η ηγεσία της Τετάρτης Αυγούστου εκείνες τις ημέρες ήταν άφαντη (σ.σ.: καρφί για τον Πλεύρη)».

Πηγή: efsyn.gr

Απόλυση με απόφαση… Κεντρικής Επιτροπής

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ με απόφασή της έθεσε εκτός «Ριζοσπάστη» τον δημοσιογράφο Ν. Μπογιόπουλο, αφού είχε προηγηθεί συνεδρίαση της κομματικής οργάνωσης της εφημερίδας. Ως αιτιολογία φέρεται η μη υπογραφή ατομικής σύμβασης εργασίας, αφού ο ίδιος πριν από ένα μήνα είχε ενημερώσει τη διεύθυνση του «Ριζοσπάστη» ότι ζητά την τήρηση της συλλογικής σύμβασης ενώ είχε παραιτηθεί, δύο μήνες πριν «κοπεί» η στήλη του, και από τη μηνιαία αμοιβή των 800 ευρώ.

Είναι η πρώτη φορά που η Κεντρική Επιτροπή απολύει δημοσιογράφο, αφού η συνήθης πρακτική που ακολουθείτο ήταν ότι τα ζητήματα των απολύσεων τα διευθετούσε η διεύθυνση της εφημερίδας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ν. Μπογιόπουλος είχε εκφράσει τις διαφωνίες του με τη διαδικασία «αναδιάρθρωσης» όπως επέμενε η διεύθυνση, ενώ οι εργαζόμενοι τη θεωρούσαν καταστροφική. Οσοι γνωρίζουν καλά τα του «Ριζοσπάστη» εκτιμούν ότι θα υπάρξουν και άλλοι εργαζόμενοι που θα αρνηθούν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις συμπεριφερόμενοι ως «κομμουνιστές».

Επί της ουσίας η απόλυση υποκρύπτει πολιτικό πρόβλημα στο ΚΚΕ, αφού με τον τρόπο αυτό βλέπουν την «έξοδο» όσοι είχαν εκφράσει τις διαφωνίες τους στον προσυνεδριακό διάλογο και ίσως να είναι η αρχή ευρύτερων κινήσεων της ηγεσίας κατά όσων είχαν αμφισβητήσει τις επιλογές της με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο του κόμματος από την ηγετική ομάδα του Περισσού.

«Αν το πολιτικό πρόβλημα της ηγεσίας είναι ο Μπογιόπουλος και όσοι κατέθεσαν διαφορετικές απόψεις, τότε υπάρχει πρόβλημα» διατείνονται όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στον Περισσό και εκφράζουν έντονο προβληματισμό αν θα ακολουθήσει και η διαγραφή του από το κόμμα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει υποπέσει σε αντικαταστατικό «ολίσθημα».

Χθες απολύθηκε επίσης ο κοινοβουλευτικός συντάκτης και επί 23,5 χρόνια εργαζόμενος Γιάννης Φωτούλας. Το ακόμη τραγικότερο; Μόλις προχθές οι εργαζόμενοι του Ριζοσπάστη έλαβαν προκαταβολή για το μηνιάτικο του… Ιανουαρίου.