Ο Βόλος γράφει ιστορία

Ιστορία γράφει την Παρασκευή ο Βόλος διοργανώνοντας ένα αξιοσημείωτο πολιτιστικό γεγονός που θα εγγράψει την πόλη των Αργοναυτών στη λίστα των ρεκόρ Γκίνες και θα διαφημίσει την Ελλάδα παγκοσμίως.

Πάνω από 2.000 άτομα θα κατακλύσουν το βράδυ την πανέμορφη παραλία της πρωτεύουσας της Μαγνησίας με σκοπό να χορέψουν συρτάκι και να γίνουν πρεσβευτές του ελληνικού πολιτισμού, του κεφιού και της βολιώτικης φιλοξενίας.

Θερμές ευχές για καλή επιτυχία, πάντα τέτοιες δημιουργικές πρωτοβουλίες και καλή διασκέδαση σε όσους τυχερούς βρεθούν απόψε στο λιμάνι του Βόλου!

Ο Οδυσσέας Βουδούρης απαντά στον Ηλία Κανέλλη

Αξιότιμε κ. Ηλία Κανέλλη,

μας τιμήσατε, το συνάδελφό μου κ. Γιάννη Μιχελογιαννάκη και μένα, με άρθρο σας στα Νέα (21 Αυγούστου 2012), με τίτλο “Αντίσταση”. Ωστόσο, θα ήθελα να σας επισημάνω κάποιες “μικρές ανακρίβειες” στο άρθρο σας.

Αναρωτιέστε (ρητορικά) σε τι κάνουμε “Αντίσταση”. Και απαντάτε: “Η προφανής απάντηση είναι: αντίσταση στην κοινή λογική. Η πολιτική επιλογή και των δυο σηματοδοτήθηκε όταν αποδέχτηκαν συμμετοχή τους στη ΔΗΜΑΡ και, στη συνέχεια, όταν παρέμειναν στη ΔΗΜΑΡ μετά την υποστήριξή της στο κυβερνητικό σχήμα”.

Παραβλέπω την πρώτη φράση, η οποία είναι απολύτως υποκειμενική και σημειώνω ότι η δεύτερη πρότασή σας είναι ορθή. Συνεχίζετε όμως και τότε εμφανιζόσαστε κάπως “αδιάβαστος”. Γράφετε: “Οι κυβερνητικοί εταίροι συνομολόγησαν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να πετύχουν τη μοναδική στρατηγική επιβίωσης – την παραμονή στην ευρωζώνη”. Σας διαφεύγει προφανώς ότι η ρητή δέσμευση και των τριών “κυβερνητικών εταίρων”, ως “στρατηγική επιβίωσης”, δεν είχε ένα “μοναδικό” σκέλος, αλλά δυο: διαφύλαξη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας ΚΑΙ αποδέσμευση από τους επαχθείς όρους του Μνημονίου.

Συνεχίζετε κ. Κανέλλη, δίνοντας την εντύπωση ότι λέτε το προφανές, ενώ αποκρύπτετε το κομβικό σημείο: “Ούτε ο κ. Βουδούρης, ούτε ο κ. Μιχελογιαννάκης, ούτε ο κ. Κουβέλης, ούτε ο κ. Βενιζέλος, ούτε ο κ. Σαμαράς εξελέγησαν για να υλοποιήσουν στο ακέραιο το πρόγραμμά τους. Η ευρείας κομματικής συναίνεσης κυβέρνηση καθορίζει την πολιτική της διαδρομή βάσει συμβιβασμών, με ένα βασικό στόχο: τη σωτηρία της χώρας”.

Βέβαια, αλλά ποια είναι αυτή η “ευρεία κομματική συναίνεση”. Ίσως δεν διαβάσατε προσεκτικά την Προγραμματική Συμφωνία που την αποτυπώνει ξεκάθαρα. Σας επισημαίνω λοιπόν ότι ορίζει ρητά, μεταξύ άλλων: δεν θα ξεπουληθεί η ΑΤΕ αλλά θα χρησιμοποιηθεί από το Δημόσιο για την αναπτυξιακή του πολιτική, δεν θα απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα γίνουν περικοπές μισθών και συντάξεων αλλά θα καλυφθεί το πακέτο των 11,5 δισ. με ισοδύναμα μέτρα.

Επιτρέψτε μου επίσης να θέσω σε γνώση σας τις δηλώσεις του πρωθυπουργού: “Θα αποκαταστήσουμε τις πολύ χαμηλές συντάξεις και τα πολυτεκνικά επιδόματα. Πώς; Με ισοδύναμα μέτρα! Μπορούμε; Ασφαλώς και μπορούμε! Οι δανειστές μας το έχουν αποδεχθεί, εφόσον δεν θίγονται οι στόχοι για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους. Μας ρωτάνε για τα μέτρα του Ιουνίου. Πού θα βρεθούν, λέει, τα 11 δισεκατομμύρια περικοπών. Η απάντηση είναι απλή: από περικοπή σπατάλης, που υπάρχει άφθονη. Δεν υπάρχουν λεφτά για νέους φόρους και νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κόψουμε δημόσια σπατάλη”.

Αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν πριν κάποια χρόνια, αλλά πριν λίγες βδομάδες, μόλις πριν τις εκλογές, και με βάση αυτές τις υποσχέσεις, οι πολίτες εμπιστεύτηκαν τους κκ. Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη, καθώς και εμάς τους δυο “αντιστασιακούς”.

Η “κοινή λογική” στην οποία αναφέρεστε, λέει ότι ένας πολιτικός, που σε διάστημα πρακτικώς μηδενικό και με τέτοιο κραυγαλέο τρόπο αθετεί τις δεσμεύσεις του, είναι ή ανίκανος ή λαοπλάνος.

Η κυβέρνηση βέβαια δεν είναι υπόλογη για την μη-υλοποίηση στόχων που δεν εξαρτώνται απ’ αυτήν, όπως η έναρξη της επαναδιαπραγμάτευσης. Αν όμως ο πρωθυπουργός δεν τολμάει καν να ξεστομίσει αυτή τη λέξη, ενώπιον των εταίρων μας, πως θα προχωρήσει το αίτημά μας; Και τι να πούμε για όσα εξαρτώνται αποκλειστικά από μας, όπως τα ισοδύναμα μέτρα που θα μας φέρουν έσοδα από τα 70 δισ. της παραοικονομίας, τα 20 δισ. της γραφειοκρατίας, τα 30 δισ. της φοροδιαφυγής κοκ. Το να εκλέγεσαι με τη ρητή δέσμευση να κάνεις κάτι, και κυριολεκτικά την επομένη, να κάνεις ακριβώς το αντίθετο, πως το ονομάζετε εσείς κ. Κανέλλη;

Μιας και αναφερθήκατε στο παρελθόν μου, υπονοώντας, ότι “κατέφυγα” στην πολιτική επειδή το ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα απεβλήθη από το Διεθνές Γραφείο της οργάνωσης, λόγω της στάσης μας στον πόλεμο του Κοσόβου, επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω για τα γεγονότα. Το 1999 βοηθήσαμε πράγματι τους Αλβανούς του Κοσόβου αλλά και τους Σέρβους. Τα δυτικοευρωπαϊκά τμήματα των ΓΧΣ θεωρούσαν τότε τους Σέρβους κάτι σαν Ναζί. Μας διέγραψαν. Λίγο αργότερα αντιλήφθηκαν το λάθος τους και ο Πρόεδρος του Γαλλικού Τμήματος έκανε την ακόλουθη αυτοκριτική: “Με την απόσταση του χρόνου πρέπει να ομολογήσω ότι δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων, για να αποτρέψουμε το ανθρωπιστικό άλλοθι που πρόβαλαν το ΝΑΤΟ και οι Κυβερνήσεις με μοναδικό σκοπό να κάνουνε αποδεχτό από την κοινή γνώμη το πόλεμο του Κοσόβου”. Κατόπιν τούτου, το ελληνικό τμήμα επανεντάχθηκε. Το 2007, ο νέος Πρόεδρος του γαλλικού τμήματος δήλωσε ότι η διαγραφή μας ήταν λάθος, ενώ ο πρόεδρος του Διεθνούς Γραφείου πρόσθεσε ότι σήμερα, σε αντίστοιχη περίπτωση, το Διεθνές Συμβούλιο δεν θα έπραττε το ίδιο. Πλήρης δικαίωση του Ελληνικού Τμήματος των ΓΧΣ, που είχα την τιμή να είμαι τότε επικεφαλής.

Η θητεία μου ως πρόεδρος του ελληνικού τμήματος έληξε το 2001. Κατέβηκα πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής στη Μεσσηνία το 2009 (8 χρόνια μετά), και εκλέχτηκα (μοναδική περίπτωση εκλογής με την πρώτη σ’ αυτή την περιφέρεια, για έναν υποψήφιο που δεν κατείχε προηγούμενη πολιτική θέση). Διαγράφτηκα από το Πασοκ το Φεβρουάριο 2012. Μου προτάθηκε από τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ να κατέβω υποψήφιος στην Αθήνα. Προτίμησή μου ήταν πάντα η Μεσσηνία, αλλά βέβαια δέχτηκα αυτή την τιμή και πρόκληση. Παρά το γεγονός ότι η Β’ Αθήνας ήταν μια καινούργια για μένα περιφέρεια, παρά το γεγονός ότι διέθετα μόλις λίγες βδομάδες για την προεκλογική εκστρατεία, παρά το γεγονός ότι η θητεία μου στην ΔΗΜΑΡ ήταν μόλις δυο μηνών, παρά το γεγονός ότι δεν είμαι γόνος πολιτικής οικογένειας, ούτε τηλεοπτικός αστέρας (ηθοποιός, ποδοσφαιριστής κλπ.), εκλέχτηκα πάλι με την πρώτη και σε αυτή την μεγάλη περιφέρεια.

Δεν σας αναφέρω αυτά τα γεγονότα κ. Κανέλλη για να σας αποσπάσω μια καλή κουβέντα. Θα ήθελα όμως, με την καλύτερη διάθεση, να σας πω ότι η προσπάθεια απαξίωσης ενός ανθρώπου, λόγω της πολιτική σας διαφωνίας, με αίολους και απαξιωτικούς υπαινιγμούς, δεν σχετίζεται με την δημοσιογραφία αλλά με την προπαγάνδα. Καταλαβαίνω τη δυσκολία στην οποία βρίσκεσθε: με ποια σοβαρά επιχειρήματα να αντικρούσετε γεγονότα που δηλώνουν, κατά την κοινή λογική που επικαλείστε, ασυνέπεια ή ανεπάρκεια; Η επίκληση της “σωτηρίας της χώρας”, που προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε, έχει χρησιμοποιηθεί ήδη τόσες φορές από αυτούς που, στο όνομά της, πήραν τόσο μοιραίες αποφάσεις. Επιπλέον είναι προσβλητική για τους μισούς (τουλάχιστον) Έλληνες, που διαφωνούν με την ακολουθούμενη πολιτική. Δηλαδή; Όπως παλιά “εθνικόφρονες” ήταν μόνο οι δεξιοί πολίτες, σήμερα όσοι δεν συμμερίζονται τις απόψεις σας, κ. Κανέλλη, δεν επιθυμούν τη σωτηρία της χώρας;

Υπερασπίζεστε κ. Κανέλλη τη συνέχιση της πολιτικής του δεύτερου Μνημονίου και είναι αναφαίρετο δικαίωμά σας. Η δύναμη του δημοσιογράφου όμως είναι να στηρίζει την άποψή του, ακόμα και στις πιο δύσκολες περιστάσεις, όχι προσπαθώντας να διαβάλλει αυτούς που υπερασπίζονται το αντίθετο, αλλά με τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Ειδάλλως γίνεται προπαγανδιστής.

“Γάμος” για τρεις!

Ο πρώτος γάμος τριών ατόμων πραγματοποιήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.

Η πολιτική ένωση των τριών ατόμων, δύο γυναικών και ενός άντρα, επικυρώθηκε από συμβολαιογράφο, ο οποίος εκτίμησε ότι πρέπει να έχουν κοινά οικογενειακά δικαιώματα.

Η απόφαση προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, κυρίως από θρησκευτικές κοινότητες, οι οποίες χαρακτήρισαν την απόφαση “παράλογη και παράνομη”.

Σύμφωνα με το BBC, τα στοιχεία των τριών δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα για προσωπικούς τους λόγους. Οι ίδιοι, συγκατοικούν εδώ και τρία χρόνια στο Ρίο, ενώ μοιράζονται όλα τα έξοδα του νοικοκυριού τους.

“Δεν υπάρχει καμία διάταξη στο οικογενειακό δίκαιο της χώρας που να απαγορεύει κάτι τέτοιο σε τρία άτομα” δήλωσε η συμβολαιογράφος.

Η εκπρόσωπος των τριών ατόμων, Claudia do Nascimento Domingues, δήλωσε στο βραζιλιάνικο τηλεοπτικό δίκτυο Globo, ότι επιθυμούν να κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους σε περίπτωση θανάτου ή διαζυγίου. Η απόφαση τους κατοχυρώθηκε συμβολαιογραφικά τρεις μήνες πριν, αλλά έγινε γνωστή μόλις τώρα.

Προς το παρόν, ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι διάφοροι οργανισμοί, θεσμοί, ιδιωτικές εταιρείες κλπ θα δεχθούν αυτής της μορφής την ένωση.

Πηγές: news247.gr, koproskyla.com

Για μια Ευρώπη της δημόσιας σφαίρας

Του Άγγελου Μανταδάκη

Γράφοντας αυτές τις γραμμές, μόλις που έχει λήξει η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Γάλλο πρόεδρο. Το αποτέλεσμα, εντυπωσιακά προβλεπόμενο. Ο κ. Ολάντ, απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τη γραμμή Μέρκελ, είπε στον κ. Σαμαρά τα ίδια που του είπε η κ. Μέρκελ μια ημέρα νωρίτερα. Του χάρισε βέβαια μερικά χαμόγελα παραπάνω.

Στο μεταξύ, το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη παραμένει ρευστό, καθώς η Ευρωζώνη, η καρδιά της Ε.Ε., αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα γράφει στο κύριο άρθρο της η Πορτογαλική εφημερίδα «Πούμπλικο»: «η δυσπιστία» -λέει- «ανάμεσα στα λεγόμενα ενάρετα κράτη και τα υπερχρεωμένα έχει φέρει την Ευρωζώνη πολύ κοντά στο σημείο μη επιστροφής».

Είναι οι συνέπειες της κρίσης του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, αλλά και της αποτυχίας της ίδιας της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ.

Στο πλαίσιο, αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνουμε προβλέψεις σχετικά με το μέλλον του ευρώ. Οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις συμφερόντων στο εσωτερικό της Ε.Ε. θα εντείνονται όσο δεν διαφαίνεται λύση στο ζήτημα των χρεών. Κι αυτό είναι άγνωστο σε ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει την Ευρωζώνη και την ίδια την Ε.Ε.

Το βέβαιο είναι ότι η κυρίαρχη πολιτική της Ε.Ε. υπό την ηγεσία μιας κουρασμένης μηχανής, όπως αυτή της Γερμανίας, οδηγεί την Ευρωζώνη σε αποσταθεροποίηση και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα στην άκρη του γκρεμού. Οι σκέψεις αυτές μάς επιτρέπουν κάποια συμπεράσματα για την Ελλάδα και την Ευρώπη, ελπίζω χρήσιμα για την Αριστερά.

Είναι εντελώς ψευδεπίγραφο το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Άλλωστε δεν είναι αυτή η πραγματική αντίθεση σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Ούτε η αντιπαράθεση «μνημονιακών» – «αντιμνημονιακών» δυνάμεων αντανακλά σε βάθος το πραγματικό μας πρόβλημα. Στην Ελλάδα εξελίσσεται μια σύγκρουση συστημικού χαρακτήρα, ανάμεσα στο οικονομικό – πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο και τις κοινωνικές δυνάμεις που διεκδικούν μια μεγάλη ανακατανομή του πλούτου και των εξουσιών, μια δημοκρατική επανίδρυση του κράτους και όχι τη διάλυσή του ή την εκποίησή του. Είναι επομένως μια σύγκρουση ιδεολογική και πολιτική γύρω από το κράτος. Το χρέος της χώρας χρησιμοποιείται ως το ακλόνητο άλλοθι εκείνων που επιδιώκουν εκχώρηση τομέων του Δημοσίου στην ιδιωτική πρωτοβουλία, την κατάργηση ή συγχώνευση δημόσιων υπηρεσιών, την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Το κράτος είναι πλέον τεράστιο και ανευέλικτο, δαπανηρό και αναποτελεσματικό. Είναι ταυτόχρονα αντιπαραγωγικό και γραφειοκρατικό. Τέλος, είναι πελατειακό. Γι’ αυτό πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο, εκτός από τις ένοπλες δυνάμεις και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Ποιοι γίνονται κήρυκες και ιεραπόστολοι της συρρίκνωσης του κράτους; Οι ίδιοι που το διαμόρφωσαν έτσι ώστε να υπηρετεί τις πολιτικές τους και τις ταξικές τους σκοπιμότητες. Οι ίδιοι οι δράστες γίνονται κατήγοροι. Εγκαλούν την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ για υπεράσπιση του πελατειακού αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα. Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι αυτοί που σήμερα συνδέουν την τύχη του τόπου με τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις», εννοώντας τις ιδιωτικοποιήσεις και τα Μνημόνια, είναι οι ιδρυτές, υπερασπιστές και πολλαπλά ωφελημένοι αυτού του κράτους.

Αυτό που γίνεται σήμερα στη χώρα μας με την τρόικα δεν είναι άσχετο με την αντίληψη του φιλόσοφου και ιστορικού Γιούργκεν Χάμπερμας, που δηλώνει απογοητευμένος από την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, όπως λέει, έχει καθοριστεί μέχρι τώρα από τις κυβερνήσεις. Ο ίδιος μάλιστα επισημαίνει την απουσία δημόσιας σφαίρας, του χώρου δηλαδή που οι πολίτες συγκεντρώνονται για να συζητήσουν και να αμφισβητήσουν το κράτος. Η ευρωπαϊκή δημόσια Σφαίρα σε μεγάλο βαθμό είναι για τις ελίτ, με τους πολίτες της να παραμένουν αμέτοχοι.

Οι λαοί της Ευρώπης σε μια Ένωση χωρίς το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα θα μπορούσαν πιο εύκολα να συνεννοηθούν στα θεσμικά ζητήματα και να αποκαταστήσουν την αξία της αλληλεγγύης, θεμελιώδη για να υπάρξει μια στέρεη βάση για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο ελληνικός λαός -και οποιοσδήποτε άλλος- δεν θα υποχρεωνόταν σε δυσβάστακτες θυσίες με καταστροφικές συνέπειες από μια ευρωπαϊκή τρόικα που τιμωρεί και ένα ντόπιο κατεστημένο που πασχίζει να κρατηθεί στην εξουσία.

Από την Αυγή

Γυμνόστηθη σκλάβα

Εν μέσω φυλετικής αντιπαράθεσης βρίσκεται ισπανικό περιοδικό που δημοσιεύθηκε με εξώφυλλο την Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα σκεφθείτε πού έγκειται το πρόβλημα. Στο γεγονός ότι οι ιθύνοντες του περιοδικού αποδέχθηκαν να γίνει photoshop σε πορτρέτο σκλάβας του 1800, που μάλιστα είναι γυμνόστηθη, όπου τοποθέτησαν το κεφάλι της Μισέλ Ομπάμα, ώστε όποιος βλέπει το περιοδικό να θεωρεί πως η σύζυγος του Προέδρου των ΗΠΑ δέχθηκε να φωτογραφηθεί ως ρακένδυτη σκλάβα και δη topless!

Το πορτρέτο παρουσιάστηκε το 1800, υπό τον τίτλο “Πορτρέτο μίας Νέγρας” σε ετήσια έκθεση Τέχνης στο Λούβρο από τον καλλιτέχνη Marie Benoist Guillemine, ως σύμβολο ελευθερίας και δικαιωμάτων έγχρωμων ανδρών και γυναικών. Στη Γαλλία η δουλεία είχε καταργηθεί πριν από έξι χρόνια κι αυτός ήταν τρόπος… εορτασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Κρατώντας την αρχική κυριολεκτική του έννοια, το σημερινό εξώφυλλο του περιοδικού φέρει τον τίτλο η “Μισέλ ‘τρώει τον Ομπάμα’ – Η γυναίκα εγγονή ενός σκλάβου, Κυρία της Αμερικής”, καθώς τόσο ο προπάππους όσο και η προγιαγιά της Μισέλ Ομπάμα ήταν σκλάβοι. Στην προεπισκόπηση του άρθρου διατυμπανίζεται το αξίωμα “πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα βρίσκεται μία μεγάλη γυναίκα”. Ωστόσο, το πλήρες κείμενο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη στο διαδίκτυο με αποτέλεσμα να μην γίνεται αντιληπτό σε τι αποσκοπεί αυτό το εξώφυλλο και ποιο ακριβώς είναι το περιεχόμενο του άρθρου.

Αντιθέτως, όσοι το είδαν, αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι και μίλησαν για ρατσιστική πρόθεση. Το γεγονός μάλιστα ότι το πορτρέτο απεικονίζει μία γυμνόστηθη γυναίκα που πλέον στο εξώφυλλο το κεφάλι έχει αντικατασταθεί με το πρόσωπο της Ομπάμα δεν βοηθά την κατάσταση. Όπως σχολιάζουν αναγνώστες, όποιος βλέπει το εξώφυλλο, ιδίως όταν δεν είναι ισπανόφωνος, βλέπει ότι η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ έχει φωτογραφηθεί topless!

Σύμφωνα με το περιοδικό Clutch, το συγκεκριμένο εξώφυλλο ανήκει σε μία σειρά εξώφυλλων από διάσημες προσωπικότητες που θα παρουσιαστούν γυμνοί. Ανάμεσά τους είναι η πριγκίπισσα Diana, ο Αβραάμ Λίνκολν, ακόμη και ο Μπαράκ Ομπάμα. Υποστηρίζοντας την αμεφιλεγόμενη φωτογραφία της, η Γαλλοβρετανίδα καλλιτέχνις Karine Percheron-Daniels ισχυρίζεται ότι προσφέρει στον θεατή μία ματιά σε μία “εναλλακτική απρόσμενη πραγματικότητα” επιτρέποντάς μας να “έχουμε μία ξεχωριστή θεώρηση των διασήμων”.

Πηγές: real.gr, daily mail, fuera de serie

Παιδεία υπό κατάρρευση

Κάθε πέρσι και καλύτερα είναι η φράση που ταιριάζει για την κατάσταση στο χώρο της Παιδείας.

Τρεις εβδομάδες πριν το πρώτο κουδούνι και οι δάσκαλοι βγάζουν κραυγή αγωνίας ενόψει νέας σεζόν, προειδοποιώντας ότι ακόμη και οι βασικές ανάγκες στις σχολικές μονάδες δε θα μπορέσουν να εκπληρωθούν αν το Υπουργείο Παιδείας δε μεριμνήσει για τα απαραίτητα…

Ακούστε τι λέει για όσα συμβαίνουν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, Κομνηνός Μαντάς.

ΗΧΗΤΙΚΟ

Τακτική κυβέρνησης και Grexit

*Του Γιώργου Σταθάκη

Η κυβέρνηση φαίνεται απόλυτα αποφασισμένη να ολοκληρώσει τα συμφωνηθέντα του Μνημονίου 2. Ιδιωτικοποιήσεις στον μέγιστο δυνατό βαθμό, 11,5 δισ. νέων περικοπών, μηδενισμός του πρωτογενούς ελλείμματος εντός του 2012 και δημιουργία πλεονάσματος το 2013-2015. Με την εφαρμογή των ιδιωτικοποιήσεων εξπρές και τα 11,5 δισ. τελειώνει πρακτικά το Μνημόνιο. Τα οποία μέτρα στο μέλλον θα εκπορεύονται από τις νέες αποκλίσεις στα δημόσια έσοδα και δαπάνες.

Η πραγματικότητα είναι φυσικά λίγο διαφορετική. Είναι όνειδος ότι η προηγούμενη κυβέρνηση υπέγραψε δημοσιονομική προσαρμογή με απόλυτα νούμερα (11,5 δισ.) και όχι την προσαρμογή των δαπανών ή των εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ. Τότε η ύφεση θα ήταν μέρος της δημοσιονομικής διαχείρισης και όχι όπως τώρα, που καλείται να κάνει τις προσαρμογές ανεξαρτήτως της ύφεσης. Έτσι το “απόλυτο” μέγεθος των 11,5 δισ. είναι λίγο ή πολύ “εικονικό”, ακόμα και για τους θιασώτες του Μνημονίου. Οι πραγματικές περικοπές θα είναι περίπου 6 με 6,5 δισ. και οι υπόλοιπες θα είναι “πλασματικές”.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι αυτές οι περικοπές θα εξισορροπηθούν από μία επιπρόσθετη ρευστότητα προς την οικονομία περίπου ίδιου μεγέθους. Τα ΕΣΠΑ θα δώσουν 1,5 με 2 δισ., το ταμείο για τις ΜΜΕπιχειρήσεις 1,5 δισ. και διάφορα άλλα προγράμματα άλλο 1,5 δισ. Συνεπώς με το ισοζύγιο μέτρων και ρευστότητας σχετικά σταθερό, τεκμαίρεται ότι στη διάρκεια του χειμώνα δεν θα επιβαρυνθεί επιπρόσθετα η ύφεση. Οι “αυτόματοι πολλαπλασιαστές” φυσικά θα συνεχίζουν να συρρικνώνουν την οικονομία, αλλά τα νέα μέτρα δεν θα τους επιταχύνουν, κατά το “αισιόδοξο” σενάριο της κυβέρνησης.

Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση προσδοκά τα “καλά”. Αφαίρεση των χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ύψους 50 δισ., από το δημόσιο χρέος, οπότε το χρέος μένει κοντά στα 300 δισ. Νέο γενναίο “κούρεμα” του χρέους στις αρχές του χρόνου, κατά 100 περίπου δισ., που θα το φέρει κοντά στα 200 δισ., ή περίπου στο 100% του ΑΕΠ. Έκτοτε το χρέος θα γίνει βιώσιμο, καθώς η εξυπηρέτησή του μειώνεται στο βάθος 20ετίας, από το εξωπραγματικό 8% στο διαχειρίσιμο 4% του ΑΕΠ.

Το ΔΝΤ, με τις παραπάνω εξελίξεις, φιλοδοξεί να διασωθεί από το “αδιέξοδο” στο οποίο το έχει οδηγήσει το “ελληνικό πρόγραμμα”. Το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο και μόνο η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους μπορεί να το καταστήσει στα χαρτιά εφαρμόσιμο. Ταυτόχρονα το ΔΝΤ ανανεώνει τον ρόλο του στην Ευρώπη εν όψει της ένταξης σε “μνημονιακού τύπου” προγράμματα του συνόλου του ευρωπαϊκού Νότου. Η αύξηση των πόρων του ΔΝΤ καλείται να συμβάλει στο νέο πακέτο διάσωσης, όχι πλέον των μικρών χωρών, αλλά του συνόλου της Ευρωζώνης, το οποίο θα είναι μεγάλο και αναγκαστικά πολύ “σκληρό”. Τα 2 τρισ. που χρειάζονται για την αναχρηματοδότηση των τραπεζών και του δημόσιου χρέους των κρατών θα προκύψουν κατά ένα μέρος από την εκτύπωση χρήματος, κατά ένα μέρος από τον δανεισμό των ισχυρότερων προς τις αδύναμες οικονομίες και κατά ένα μέρος από το ΔΝΤ.

Αυτό “δοκιμάζει τα νεύρα” του υπολοίπου κόσμου, -των ΗΠΑ, της Κίνας, του Καναδά, της Βραζιλίας και λοιπών-, καθώς οι ασφαλείς προβλέψεις μιλούν για παγκόσμια ύφεση το 2013, με δυσοίωνες προβλέψεις στη συνέχεια. Επιπρόσθετα η ιαπωνική εμπειρία συνηγορεί ότι η Ευρωζώνη μπορεί να δοκιμαστεί από μία μακρά περίοδο στασιμότητας με αυξημένο δημόσιο χρέος, κάτι για το οποίο η Ε.Ε. δεν είναι προετοιμασμένη και δεν φαίνεται να μπορεί έγκαιρα να προετοιμαστεί.

Η “στρατηγική” της κυβέρνησης έχει πολλούς αστάθμητους παράγοντες, πολιτικούς και οικονομικούς, εσωτερικούς και διεθνείς. Θα αντέξει “πολιτικά” η κυβέρνηση από τις αναμενόμενες αντιδράσεις, θα σταθεροποιηθούν ή θα καταρρεύσουν τα δημόσια έσοδα μέχρι το τέλος του χρόνου, θα ολοκληρωθούν οι ευρωπαϊκές διαδικασίες ή θα εμπλακούν σε ένα νέο γαϊτανάκι αναβολών και διαδοχικών κρίσεων; Επιπρόσθετα, πώς θα επηρεαστεί η διεθνής κατάσταση από τις αμερικανικές εκλογές, πόσο ραγδαίες θα είναι οι εξελίξεις σε Ισπανία και Ιταλία; Μήπως τελικά η παγκόσμια ύφεση συμπαρασύρει όλα τα προηγούμενα;

Η Greek exit, που φημολογείται όσο ποτέ, δεν συμμερίζεται τίποτα από τα παραπάνω, καθώς περιορίζεται στα στατικά μεγέθη και επενδύει στην ιδέα της αδράνειας και των γερμανικών εμμονών. Διαχειρίσιμη ή μη, η ελληνική κρίση αποτελεί αυτή τη στιγμή δευτερεύον στοιχείο μιάς μεγάλης κλίμακας κρίσης, την οποία η έξοδος μπορεί μόνο να επιβαρύνει. Η έξοδος θα σημάνει διαγραφή του ελληνικού χρέους σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό, ελληνική κατάρρευση για 3-5 χρόνια και μεγάλη αναστάτωση στις αγορές, τη στιγμή που το διακύβευμα είναι πλέον εξώφθαλμα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο.

*Ο Γιώργος Σταθάκης είναι βουλευτής και υπεύθυνος Τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ

Αρκεί ν’ αντέξει ο Κουβέλης!

Σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ

Ο μοναχός και το πιθάρι

Του Παναγιώτη Ασημακόπουλου

Γέμισε ο κόσμος από τέλειους. Αλάνθαστοι, ιεροεξεταστές, κατακεραυνωτές που τα ξέρουν όλα και τα ελέγχουν όλα. Ένας από αυτούς ζει στον καθρέφτη μας. Θρησκεία και κοινωνία ανταγωνίζονται ποιος έχει τους περισσότερους. Αυτοί γνωρίζουν πώς θα καθαρίσει ο τόπος, ποιος αξίζει και ποιος όχι, ποιος είναι καλός και ποιος όχι, σε ποιον αντιστοιχούν οι ταμπέλες που έχουν ετοιμάσει.

Γέμισε ο κόσμος μας από ανθρώπους δίκαιους με κοφτερό λόγο, με επιχειρήματα που ισοπεδώνουν. Δεν γνωρίζουν τι είναι αγάπη, αλλά γνωρίζουν ποιον αγαπάει ο Θεός και ποιον όχι.

Προχθές έφαγα ένα γερό χαστούκι. Ήθελα να διαβάσω κάτι χαλαρό πριν από τον ύπνο και έτσι άνοιξα το «Γεροντικό», το βιβλίο που περιγράφει ιστορίες και σύντομες διδασκαλίες μεγάλων ασκητών και αγίων της Εκκλησίας. Την ιστορία την είχα διαβάσει πριν από χρόνια. Με είχε αγγίξει γλυκά. Την ξαναδιάβασα τώρα. Με άγγιξε ηχηρά. Τότε ήταν τα ονειροπόλα χρόνια των νεανικών σπουδών. Τώρα είναι η ακροβασία μεταξύ του συμβιβασμού και του «άσε με να ζήσω, κακέ μου εαυτέ» της μεσηλικίωσης.

«Σε ένα μέρος υπήρχε ένας μοναχός με κακή φήμη. Μια ημέρα οι γείτονές του, που παρακολουθούσαν τη ζωή του, είδαν μια γυναίκα να μπαίνει στο κελί του. Εξοργισμένοι, έτρεξαν αμέσως και ειδοποίησαν τον επίσκοπο της περιοχής Αμμωνά, που είχε τη φήμη αγίου ανθρώπου, με σκοπό να τον τιμωρήσει αυστηρά.

Ο μοναχός μόλις αντιλήφθηκε την κινητοποίηση αυτή, δεν πρόλαβε να φυγαδεύσει τη γυναίκα και την έκρυψε σε ένα μεγάλο πιθάρι που βρισκόταν στη γωνιά του κελιού του. Με αγωνία περίμενε την εξέλιξη.

Πράγματι, έφθασε ο επίσκοπος με το εξαγριωμένο πλήθος και μπήκαν στο κελί του μοναχού. Ο επίσκοπος αμέσως κατάλαβε, αλλά ήθελε να σκεπάσει το θέμα και να διορθώσει το μοναχό με αγάπη και όχι με άκρα αυστηρότητα και ανελέητη δικαιοσύνη.

Πήγε και κάθισε λοιπόν πάνω στο πιθάρι και πρόσταξε τους κατηγόρους του μοναχού να ψάξουν όλο το κελί. Αφού έψαξαν και δεν βρήκαν τίποτε, τούς είπε ο Αμμωνάς με αυστηρό ύφος:
– Τι έχετε να πείτε τώρα; Να ζητήσετε το έλεος του Θεού και τη συγγνώμη του ανθρώπου.

Όταν απομακρύνθηκε το πλήθος, ο επίσκοπος κατέβηκε από το πιθάρι, έπιασε το μοναχό από το χέρι και του είπε με στοργή:
– Αδελφέ μου, να προσέχεις την ψυχή σου και τη σωτηρία σου.
Και αμέσως αναχώρησε».

Πώς πονάει η μη αυτοδικαίωση της ηθικιστικής μας εμμονής….

Θάλασσα

Στη νυχτερινή ακροθαλασσιά τα ίχνη του πολιτισμού των παραθεριστών σβήνονται με το σκάσιμο του κυματισμού. Στις 4 τα ξημερώματα μένει μόνο ο απόηχος τους. Οι τελευταίοι φεύγουν το σούρουπο με τα συμπράγκαλά τους και επιστρέφουν το πρωί κατά εκατοντάδες.

Η νύχτα όμως μας ανήκει. Τότε βγαίνουμε εμείς και ανταμώνουμε με τα αστέρια, φυλλομετρούμε τα αμαρτήματά μας, η δική μας χλωροφύλλη είναι το φως του φεγγαριού. Σκύβουμε και κολλάμε το αυτί στην άμμο. Αγκαλιάζοντας τη γη ακούμε την ανάσα της, τη μυστική υγρή ζωή της. Το αλμυρό νερό είναι παντού από κάτω μας, οι φλέβες της γης, η στεριά λειτουργεί ως αντηχείο της θάλασσας. Νέα άμμος από το βυθό απάτητη στρώνεται στην παραλία καθώς βοτσαλάκια και μικρές πέτρες γλυστρούν και παρασύρονται με την παλινδρομική κίνηση του νερού προς τα μέσα. Όπως ακριβώς οι εικόνες, τα στιγμιότυπα και τα είδωλα που αναδύονται αιφνιδιαστικά στον αφρό διαδεχόμενα τα προηγούμενα που ήδη καταβυθίζονται οριστικά.

Η γενναιόδωρη θάλασσα πόσο επίμονα και καρτερικά προσπαθεί με το τραγούδι της και τα κύματα που στέλνει στην αμμώδη παραλία να σβήσει από τον ταλαιπωρημένο νου κάθε περιττή και τοξική σκέψη, να αφαιρεί κάθε πόνο! Πώς μπορεί να εξαγνίζει, να γαληνεύει, να κατευνάζει! Πώς ανοίγει το στοργικό της κόρφο στα άσωτα παιδιά της πόλης! Ευλογώντας τα και καλώντας τα πίσω.

Derlandstreicher